Het beloofde een mooie avond te worden. Voor de return kwamen ze uit Almere.
In december wonnen wij nog met 4-0. Ook nu stonden m’n stukken na 23 zetten er aangenaam bij. Met hulp van twee torens en een loper was een pion op weg naar de lokkende overkant. Maar ja, zet 24. Waanzin. Chaos. Kortsluiting. Gvrklkk !
Ruurd zag het. En als een waar Admiraal (dat is tenslotte zijn familienaam) stuurde hij zijn plotseling ijzersterke stukken achter de mijne aan. Twintig zetten lang. Maar toen was ik ook geheel uitgekleed.
Ook Peter ging ten onder. Ook Tom.
In verhouding staan we een halfje voor zei Robert later opgelucht. Wat is dit een gezellige club, zei Ruurd tijdens de nazit met vele vluggertjes. Dat ik die wel won, bood nauwelijks troost.
We hadden met z’n vijven lekker gegeten, het viertal plus morele sponsor Marcel. Na afloop wees hij deze weg naar Oosten-Toren 3 en wandelde vervolgens naar huis.
Of ik tegenover Frank van der Fluit mocht zitten, had ik gevraagd. De vorige keer had hij in
zes zetten van zichzelf verloren. Daarna hadden we een paar uur gezellig gepraat. Hem gunde
ik de revanche. Mij gunde hij een koffie, verrassend goed van smaak.
Volgens Frits bracht Frank de aanval van Max Lange in. Ik kende de man niet en reageerde
louter op wat Frank deed. We schoven wat heen en weer. Dat ging een tijd goed. Hij moet
gedacht hebben dat ik een dreiging had. Die pareerde hij, waardoor ik een dreiging kreeg.
En toen kwam die vierentwintigste zet. Ik had inmiddels zoveel manoeuvres bedacht,
dat ik daarmee doorging en niet met het lokkende mat in één. We zaten nog een tweede koffie
en zes zetten aan tafel. Toen was Frank toch wel uitgemanoeuvreerd.
Op dat moment zag ik Marcel opduiken. Hij was komen aanlopen om te kijken hoe we het
deden. Je bent tenslotte sponsor of je bent het niet. We deden 2-2. Voor Robert was de
ratingkloof te groot, Tom verloor tegen zijn zin en Peter, ja, Peter wordt zo langzamerhand
een reuzendoder. Maart had z’n staart geroerd.
In de zesde eeuw voor Christus speelden ze het al. Waar dan? In India. Het spel Chaturanga. En we konden onze lol niet op want we mochten opdraven in buurthuis Gein, aan de bijzondere straatnaam Wisseloord gelegen. Dat laatste zet mij aan het denken. Wat zou je daar wisselen? Je gender? Je identiteit? Je persoon?
Ze waren met zn tweeën en zaten te kouten, hij had wat rode vlekken in zn nek gekregen, de ander was rustig. Daar was de schrijver van dit stukje met z’n fiets aangeploeterd over het Tjepmapad. Tegelijk kwam Christiaan uit metrostation Gein aanzetten. Fijn dat je mee wilde doen!
Even na achten kwam uit het verre Muiderberg Stonesbud aanzetten, ook wel als Frank bekend bij insiders en chess.com. Weer wat minuten later kwam een wat verbaasd kijkende Leon op het toneel. Metrostation Gein heeft veel uitgangen en nadat hij een metro had gemist had hij het hele station meermalen rondgelopen voor hij het Wisseloord vond.
Nu nog de laatste twee geitenbreiers, Frans en Mart. Ze waren al om half zeven vertrokken. Om acht uur was er van de beide heren nog geen spoor te bekennen. Al bleken ze het spoor wel te volgen. Als bij onze captain rode vlekken in de nek verschijnen besluiten we dan maar met zn zessen te beginnen. En dan verschijnt uit het niets… TIJN!!
Best wel symbolisch want op de club is hij degene die in moeilijke stellingen het best de weg vindt. Het kan niet ingewikkeld genoeg. Intense blik en serene rust. En je gaat eraan. Maar goed hij biedt aan om na diverse vergeefse oproepjes van de captain het duister in te gaan, deze moeilijke stelling wil hij wel uitzoeken. Een flinke tijd later maar nog net op tijd komen de laatste twee geitenbreiers met Tijn ten tonele.
Tijn heeft in de groepsapp al een treffend relaas van het verloop van de avond gegeven. Nu mijn partij, die was ondertussen hier aangeland:
Het buurthuis leverde dus inderdaad Gein op en was een oord waar stukken werden gewisseld en Tijn kan helpen bij een moeilijke stelling waarvoor onze dank!! Ook Christiaan en Frank dank voor het invallen!! Met dank aan Johan voor het digitaal mogelijk maken van het diagram en de zetten!!
Het was zover. Captain Johan monsterde zijn manschappen en had ’n nieuwe opstelling bedacht. Het blijft zoeken naar het optimale format. Wat zou deze avond brengen?
We hebben promotie niet meer in eigen hand maar zijn afhankelijk van de prestaties van anderen. Op papier zou deze ontmoeting een walk-over moeten zijn. Maar ja wat zegt dat?En dus kon het feest beginnen in het bovenzaaltje in de Gaaspstraat. Of beter nog de bovenkamers verzamelden zich in de bovenkamer van de Gaaspstraat. Hersenen begonnen te kraken en de stilte trad in. Vroeger hoorde je dan de klokken tikken, nu zie je het digitale monster je getal uitbraken.
Ik kreeg een opening tegenover me, waar ik regelmatig met zwart een goede stelling tegen krijg, maar niet slaag om het punt te incasseren. Hoe zou het vanavond gaan? Johan wierp me een bemoedigend blikje toe. Dat hielp.
Bij mijn eerste rondje zag ik dat Mart al een stuk had gewonnen, na tien zetten. Leon was al in een vaak voorkomende stelling met allebei weinig stukken beland en zat er vrolijk bij, dat belooft meestal een punt. Ric keek peinzend naar z’n stelling Peter speelde veel a tempo. Frans dacht diep na. Johan keek wat zorgelijk , Tim dacht veel na in een moeilijk te beoordelen stelling.
Mijn tegenstander was met een duidelijk doel gekomen: mat zetten en aanvallen. Als je dat rucksichtslos doet heeft dat soms bezwaren. Om kort te gaan zijn vleugelaanval beantwoordde ik met nog een harder offensief. Om veiligheid van z’n eigen koning bekommerde hij zich in mijn ogen niet, maar dat ligt geheel aan mij bleek bij post mortem. Ik domineerde op de donkere velden en kon toch vrij makkelijk groot materiaal winnen. Leon en Mart wonnen ook vrij soepel en de tussenstand was dus florissant te noemen. 3-0.
De inschatting van de eerste twee borden was dat dat op dat moment tricky was Jo kwam een toren achter en stond verloren. Tim probeerde aan eeuwig schaak te ontsnappen, deed in ruil hiervoor concessies aan zn bedenktijd en zn materiaal. Ric vroeg hoe we er voor staan. Behoudens de eerste twee borden was er toen over Peter en Frans nog weinig hards te zeggen. Ik zei hem dus dat zijn partij wel eens cruciaal kon worden.
Zijn blik werd wat zorgelijker en hij verzonk in gepeins. Daar plantte hij zn dame diep in de zwarte stelling. De zwartspeler dacht na en probeerde nog wat vallen te stellen. Ric wachtte rustig af. En daar was de grote rekenfout en het vierde punt voor ons. Peter had inmiddels een paard en een paar pionnen en om precies te zijn er één meer dan zijn tegenstander. Zijn koning en paard waren ook actiever en hij had een enorme voorsprong op de klok. En na enige tijd was hier de 5-0.
Frans deed een leuke val en zat nu enkel nog met een passieve toren. Omdat het activeren hiervan niet geheel lukte berustte hij in remise. Tim accepteerde ook een remiseaanbod met nog 20 sec op zijn klok. Jo tenslotte liet weer zijn Houdini kunsten zien. Hij stond een toren achter en was totaal verloren. Won eerst een kwal terug. Hierna sloeg hij met zn koning pardoes de loper die zn tegenstander nog voorstond. Nu had hij een iets minder toreneindspel bereikt met een pion minder maar met een vrijpion voor hem, helaas ging hij toch nog ten onder. Een 6-2 was dus de eindscore:
In de volgende ontmoeting hopen we Chaturanga 2 te verslaan in hun thuisbasis.
Voor onze laatste tegenstander in klasse 3B (er zijn maar vier deelnemende teams, dus wordt er een dubbele competitie gespeeld) moesten we naar Amstelveen. Een prachtige locatie. Doet een beetje denken aan Torendael, maar dan nog veel ruimer. En met gratis verse koffie (of thee) uit de automaat! Alfred kon niet, in zijn plaats werd frère Jan ingezet.
Vooraf snapte ik niet zo goed hoe andere teams erin slagen live op WhatsApp verslag te doen van hun wedstrijden. Je telefoon moet tijdens de partij toch uitstaan en steeds naar buiten lopen en je telefoon aan- en uitzetten kost toch onverantwoord veel tijd. Maar dat bleek in de praktijk erg mee te vallen: om 9:50 was ik (bord 5) de eerste verliezaar. Ik kon dus al snel melden dat Ron (2) en (misschien) Jos (7) op winst stonden en de rest in evenwicht.
Maar een kwartiertje later geeft Jan (6) zijn dame voor een toren en dus op: 2-0. En om half elf staat het zelfs 3-0: Jos geeft geen mat in twee maar verliest.
Hans (8) biedt remise aan: geaccepteerd. Om elf uur staat het 5-1: Captain Frank (3) heeft wat over het hoofd gezien en verliest dus ook maar Eugen (4) maakte een plusremise.
Tien minuten later bekroont Ron een prachtige aanval met mat! De partij vind je hieronder. Kopman Harrie heeft een pion minder en verliest de pionnenrace: 6-2.
Daarmee wordt niet het derde team van EsPion, maar het tweede team van de gevleugelde paarden koploper. Gelegenheid tot condoleren revanche is er op 17 april in de Gaaspstraat.
Natuurlijk hoef je mij niet op mijn woord te geloven. Voor een andere kijk op deze wedstrijd (met foto’s) ga je naar de website van de tegenstander.
Dingen zijn niet altijd zo mooi als ze er van buiten uitzien. Zo stond ik eens aan een poeltje in de buurt van Eisleben, de geboorteplaats van Martin Luther. Op het eerste gezicht een mooi plaatje. Vlak, helder water, licht strandje om de poel, iets verder wat struiken, nog verder populieren. Toen keek je iets beter. De poel was hartstikke dood. Het strandje ook. De struiken en bomen wat armetierig en zonder vogels… Wat bleek? Ongeveer een meter onder het wateroppervlak lag een dikke laag gips, tot op de bodem. In de DDR-tijd was de poel gebruikt als afvalput voor vervuild gips uit de kunstmestindustrie.
Een ander beeld dat minder florissant is dan het lijkt is Almere 2 – EsPion 4: 0-4 In volgorde van afloop:
Bord2: Jaap de Kreek – in zijn eigen woorden: Egbert Hulsman had er duidelijk zin in. Met wit sloeg hij al op de vijfde zet met z’n loper in op mijn f7. Ik had kennelijk te zwaar Thais getafeld en zette mijn koning opzij, waarna deze met gezwinde spoed naar b5 werd gejaagd. In een langdurige vlaag van verstandsverbijstering dacht ik dat ik het kon redden. Frits toonde me de naakte waarheid, Egbert hoefde het alleen nog maar af te ronden. Maar de dikke dame had nog niet gezongen en Egbert mistte vijf opeenvolgende onmisbare kansen. Zijn zestiende zet was ook voor mij een verrassing, een blijde. De deur werd zomaar open gezet, en in twee zetten en zonder enig weerwoord moest Egbert opgeven. ’t Was niet verdiend, maar wel lekker. Dit was het slot:
Bord 3: Peter Stolp – Peter ziet links van hem Jaap over het bord gejaagd worden en verwacht 1-0. Zelf geeft hij op zet 6 een volle loper weg. Zonder enige compensatie. Hij ziet 2-0 gloren, maar wil nog niet opgeven. Alles voor het team, tenslotte. Met de moed der wanhoop trekt hij ten strijde. Wint wat pionnen. Drie. En dan het stuk terug. Nu ziet hij dat Jaap ontsnapt met een 1 en rechts van hem op bord 4 een Almeers stuk in het doosje donderen. Dat alles geeft hem de moed voor een genadeloze afwikkeling. De zwarte koning wordt eerst op gejaagd en Peter offert een toren . Zwart moet nemen en gaat mat. 0-2.
Bord 4: Tom Kooij – Het is wederom TomTom net als tegen TOG. Nu is het Leijdekkers-Kooij. Afloop ook weer 0-1. Ik win vrij snel een stuk, maar kom erg gedrongen te staan en ik moet de ene rotzet na de andere doen.
Mijn tegenstander kan de druk niet vasthouden en ik kom een beetje los. Zelfs losbollig. Gevaarlijk maar (nog niet levensbedreigend). Ik verlies de a- en b- pionnen, maar weet de witte koning met tweepionnen op de damevleugel klem te zetten met behulp van 1 koninklijk gedekt paard (een merrie waarschijnlijk ). De torens en de lopers zijn al lang ten grave gedragen en ik sta glad gewonnen: ik heb f-, g- en h-pionnen tegen g2 en h2. De witte koning is gevangen de witte pionnen op a en b kunnen niet gezet worden.
Geen vuiltje aan de lucht. Ik moet een pion tot promotie brengen. Daartoe heb ik een ijzersterk plan. Chroomnikkelstaal. Jammer is alleen dat ik het ten niet uitvoer breng … Ik blunder driemaal achtereen en even later zit ik met Koning, Paard en Dame tegen Koning en TWEE dames. Ik heb wel initiatief en kan daarmee eeuwig schaak binnen halen . Maar nu is het de beurt aan mijn tegenstander om zijn hand te overspelen. In een poging om het eeuwig schaak te ontwijken, ontstaat een stelling waarin ik mat kan geven. Dat doe ik dan ook maar. 0-3.
Bord 1 Cor Bergveld – Cor is het langste bezig, heeft dan ook het kopbord, zonder ooit een bord voor zijn kop getoond te hebben… Spectaculair lijkt het niet, hoewel Cor langzaam maar evengoed zeker steeds iets beter komt te staan. Een zwart paard wordt naar h5 gedwongen. Na 15. … Lxd2 16xd2 staat het zo:
Zwart ziet zich gedwongen om f6 te spelen, dat is het begin van een genadeloos einde. Cor zegt later in de auto op de terugweg: “Het speelt wel wat rustiger als je weet dat het team 3-0 voor staat”. Op zet 21 wint Cor het eerste hout. De Pion op g6. Cor verhoogt de druk en dameruil is onvermijdelijk maar niet reddend. Nu gaat het als volgt:
Martin uit Almere ziet er met een pion en een loper minder geen heil meer in. 0-4
Ja, 0-4 het lijkt heel wat, maar de enige solide winst was die van Cor, dus onze laatste match van 2022 had zo maar in 3-1 kunnen eindigen. Toch: een knetterend uiteinde, dus op naar een vreedzaam, bescheiden en vreugdevol begin. Met de wijnwedstrijd.
KNSB op zaterdag: 17 december 2022: Zwart op Wit 1 – EsPion 1
In de kelder van spelletjes café 2 Klaveren ( bij oud-Es80-ers zeer bekend) begon de wedstrijd om 13.00 uur met de mededeling dat de tegenstander van uw verslaggever ziek was en dat er geen reserve kwam. (0-1).
De strijd aan de andere borden ontspon zich snel met een aangenomen dame gambiet op bord 1 bij Constantijn (wit): zijn tegenstanders poging om de gambietpion te dekken met b5 leidde al snel tot een zwakke zwarte damevleugel. Op bord 2 Vincent (zwart) met een Scandinaviër, er ontstond een witte geïsoleerde centrumpion. Die kun je pakken met zwart, maar het ziet er giftig uit. Op 3 begon Dick met zijn klassieke Engels een gedegen stelling te bouwen. Op 4 begon Henk (niet verassend) scherp met zwart aan de opening, maar kwam heel moeilijk te staan.
Op 5 had Johan (wit) na een b4 opening een mooi centrum in handen waarna zijn tegenstander tijdelijk een pion won. Johan kreeg de gelegenheid de zwarte stelling onder de voet te lopen, daarbij kon hij zijn tegenstanders dame bijna insluiten. Op 6 begon Pieter(zwart) met de Najdorf een degelijke defensie op te bouwen. Op 7 had Frank (wit) na de opening mooi loperspel maar door de penning van zijn paard op f3 dreigden er complicaties.
Na 2 uur spelen stond Constantijn gewonnen, Vincent een pion voor ( de pion was niet zo giftig), Dick heel goed, Henk leek de moeilijkheden overwonnen te hebben, Johan was bezig zijn tegenstander te slopen, Pieter stond een kwaliteit achter tegen loper+pion, Frank stond zeer goed, had de complicaties overwonnen en een veel beter eindspel over gehouden.
Uiteindelijk weet Constantijn de pluspion op de damevleugel in winst om te zetten; Vincent krijgt een aanval op de damevleugel tegen de lange witte rokade en er volgt een mataanval; Henk moet door een mindere pionnenstructuur in het eindspel toch de vlag strijken. Dick wint door de ijzersterke loper op b2 in een koningsaanval met een mooie combinatie(1-4). Frank wint door bij een aanval op de achterste lijn een stuk te winnen, kwestie van techniek, dat lukt: (1-5)
De laatste 2 potten (Johan en Pieter) kostten nog veel tijd. Pieter had het heel lang volgehouden met de kwal achter, maar de toren bleek toch te sterk: (2-5). Johan had in een woud van varianten ergens de winst gemist en zijn tegenstander beet zich vast in een venijnige verdediging: wat voor een punt had kunnen doorgaan werd een half punt: (2,5-5,5).
’t Was 28 november 2022. Aan de topborden scoorden de strijders van EsPion 4 beiden een nul. Borden 3 en 4 maakten het goed. Met twee Enen. Robert verdedigde het eerst bord. Dat deed hij joyeus, maar zijn opponent had het niet op zwarte pionnen. Of juist wel. Hij pikte ze in. Gevolg: Op een gegeven moment zei onze man: “Ja, vier pionnen is te veel en blies de aftocht. Eervol dat wel.
Jaap had inmiddels gewonnen. Volgens eigen zeggen begon hij met z’n favoriete opening: de Weiszviel met wit. “Tegenstander Klaas bracht zeven zetten lang de Slavische verdediging met zijvarianten. Daarna mocht ik drieëntwintig zetten lichte dreiginkjes doen. Op z’n dertigste zet vergreep Klaas zich aan zijn paard. Ik gaf een toren, kreeg een dame, Klaas kreeg schaak en de schrik van z’n avond. En dat alles in een zet. Met een “Doe maar een gewone Cola” beklaagde hij zich langdurig.
Naast mij was Peter sterk aan het spelen, maar ik zag geen directe winst, dus vond ik dat ik op winst moest spelen, terwijl remise eigenlijk voor de hand lag. Maar ja, Brederode en zo, ’t kan verkeren, een ongeluk zit in een klein hoekje, zolang er leven is er hoop… Het kleine hoekje bleek 34. Pd1 te zijn. Dat koste een stuk en mijn partij.
Peter had een miniem ruimtelijk voordeel, en trok heel bedachtzaam ten aanval. Langzaam maar zeker degradeerde hij de zwarte koning tot een kleinzoon van Karel de Grote, namelijk Karel de Kale, alle bescherming werd zorgvuldig gestript. Karel werd als Karel de Zwerver naar de lokale tram gejaagd (lijn 4). Peter gaf vanaf de eerste lijn een torenschaakje. Er zat voor wit niets anders op dan de dame voor een toren te geven. Peter verorberde vervolgens de rest van witte tegenstand.
Zo wisten bord 3 en 4 toch nog een gelijkspel uit het vuur te slepen nadat de topborden down waren gegaan.
Tom Kooij
Een uitgebreid verslag vanuit het andere perspectief is te vinden op de website van WSC: Klik!
Ons vlaggenschip in de SGA-competitie is het seizoen niet goed begonnen. Een paar weken geleden ging het met 6½-1½ hard onderuit bij VAS 2 en gisteravond ging het met dezelfde cijfers mis tegen Amsterdam West 2. Lichtpunt was de overwinning van Henk tegen Jasper Dekker. Hij overbrugde daarmee 192 ratingpunten, de eerste serieuze notering dit seizoen in de strijd om de Kooij-kubus. Goed was het volgens Henk zelf niet, maar winnen deed hij wel van een sterke tegenstander. Vel zelf uw oordeel aan de hand van de zetten:
Constantijn was op het kopbord nog verantwoordelijk voor het halfje:
De volgende wedstrijd voor EsPion 1 is wederom tegen een team van Amsterdam West. Het vierde team, wat in de eerste speelronde West 2 versloeg, is op 15 december gastheer.
Omdat de erwtensoep erg goed gelukt was had ik een luchtig nachtje erop zitten en belandde ik moe achter het bord. Dat is geen goede opmaat voor een partij.
In de derde klasse is tot nog toe de tegenstand sterker dan verwacht. Tegen VAS een moeizame 4-4. Vandaag: een serieuze opponent in Zwart op wit. Dat was vroeger een lekkernij, maar slecht voor je tanden en je bloeddruk, in zakjes en in staafjes. In de buurt van mijn huis was een oudere dame die eea voor de helft van de prijs verkocht, wat mijn ouders niet wisten, en dus boekte ik daar winst op de begroting. Later viel ik dan in handen van de verschrikkelijke dokter Liem: De schooltandarts. Die greep je onderkaak beet trok hem hard naar beneden en riep hard “Wijder ik zeg toch wijder”. Ik dacht later ze is schooltandarts geworden omdat geen fatsoenlijk mens deze aanpak pikt. Ik leed in stilte en doe nu dus verslag van mijn jeugdleed. Emdr mocht ook al niet baten. mijn tandartstraumacoach raadde me aan er over te praten.
Het feest kon beginnen, Captain Johan monsterde zijn mannen, sprak nog wat laatste bemoedigende woorden en de troepen stelden zich op.
De borden:
Peter Urbanus (6) was als eerste klaar en verloor ondanks dat hij zei dat hij gewonnen stond (dat overkomt mij trouwens ook heel vaak). Hierna won ik (3) deze keer gelukkig simpel. 1-1.
Een rondje langs de borden leerde dat het werkelijk alle kanten op kon. Johan (1) leek gelijk te staan. Tim’s bord (2) stond in brand, hij had een stuk voor maar zijn koning midden op het bord, echt klassiek koffiehuisschaak. Elke zet telde. En de klok van zijn tegenstander liep alsmaar door. Ik zou deze partij indienen voor partij v h jaar. Overigens was zijn partij tegen VAS ook al zo heftig.
Ric (4) had een op de Kmoch variant van het Nimzo Indisch lijkende structuur, dubbelpion op de c-lijn, pion op f3 om e4 door te zetten en het loperpaar. Zwart stelde daar betere structuur en loper op b7 tegenover alsmede een paard op f6 en een pion op f5. De strijd om midden aarde (lees e4) kon beginnen. Mart (5), solide als altijd, the art of defense aan het demonstreren, zijn tegenstander speelde al snel met nog een luttele 20 sec op de klok en Mart nog meer dan een half uur. De tijdkunstenaar bleef druk zetten soms met nog maar 2 sec op de klok. Je moet er maar tegen kunnen. Mart bleef de verdediging voeren.
Léon (7) had een partij met wisselende kansen, dachten we eerst dat hij minder stond, toen won hij een kwal terug, na ongelofelijke schermutselingen ontstond een loper/paard eindspel met het paard voor Léon en vooral een pion meer. Wat zou zwaarder wegen de loper of het paard. Leek Léon soepel de randpion van zijn opponent te pakken bleek dit toch lastig, de stukken worden geruild nu komt er een pionneneindspel op het bord. Léon pion op de b-lijn, beiden een pion op de h-lijn die ingeschoven staan. De grote vraag werd lukt het Léon de beperkingen van beiden een randpion (je hebt 4 velden voorsprong nodig als je je pion opgeeft, want dan kun je de ander zijn koning afhouden) ook al sla je met je eigen koning de h-pion van de opponent er af?? Klassiek vechtschaak, voor elke zet werd gevochten.
Terug naar Tim, die had zijn koning in het centrum gezet, immers daar kijkt hij naar zo veel mogelijk velden. Nu moest hij helaas z’n dame geven om verder te spelen maar had nu een stelling met een koning die een marathon liep. De rookwolken trokken op en er resteerden twee torens en een paard en twee pionnen tegen Dame en Toren. nog een toren geruild. De tegenstander biedt remise aan, Johan raadt Tim aan om het aan te nemen. Wat een partij. Een spektakelstuk.
Ik zou bijna Frans vergeten (excuus). Frans leek een gedrukte stelling te hebben, maar had het heel goed gezien, in elk geval beter dan ik. Hij wikkelde na lang denken af naar een pionneneindspel wat hij bekwaam wist te winnen. Chapeau. Een heel belangrijk punt.
Het was nu dus 2,5-1,5. Mart zeilde om de klippen heen had nog 5 minuten over maakte een fout en werd helaas… mat… gezet. Gelijk dus weer. Léon remiseerde want zijn pion op de h lijn was niet te cashen. De stelling was tot op het bot afgekloven, mooi vechtschaak. 3-3.
De partij van Ric was na zijn g4 uit de bocht gevlogen. Ric leek nu toch het loodje te gaan leggen echter de tegenstander had het juiste idee koning naar voren brengen maar op het verkeerde veld en in vliegende tijdnood zette Ric hem mat!!! 4-3. Dat was zeer welkom, nu rende iedereen naar bord 1 waar de aanvoerder in een manoeuvreerpartij beland was. Er resteerde na diverse ruilen een eindspel met beiden een paard maar een pion meer voor Johan, hoewel zijn tegenstander remise aanbood (wat genoeg was voor de zege) rook Johan nu bloed en speelde hij in vliegende tijdnood door, sloot het paard van de opponent in en pakte het volle punt. Chapeau. Een geweldige zege. Stalen zenuwen bij Johan.
De moraal, mede namens dokter Liem: zorg dat je geen gaatjes in je stelling hebt tenzij je er iets mee kunt 😉 . Op naar nieuwe avon(t)(d)uren.
Voor de zilveren SGA-cup waren we ingedeeld tegen de Kozakken Boys. Zij speelden in De Schakel in Diemen, de voormalige locatie van schaakclub Donner. Heerlijk om weer eens zo’n ouderwets buurthuis vol activiteiten te betreden. Er werd gemusiceerd, gebiljart, vergaderd en geschaakt. Nooit wegbezuinigen zo’n voorziening!
Best lastig trouwens, zo’n cupwedstrijd. Je weet tevoren de precieze krachtsverhoudingen niet, of je de kop van jut bent of de torenhoge favoriet. In een range van 1600-1900 is er van alles mogelijk. Aan het eind van de avond bleek dat wij de sterksten waren, op papier dan. En de underdogs wonnen, met maar liefst 3,5-0,5. Glorieus door naar de volgende ronde. Proficiat!
Het enige halfje werd gescoord door Roland. Hij was als laatste na half elf nog bezig: een interessant eindspel met enkel lichte stukken en wat pionnen, waarvan Roland er eentje meer had. Het was voor beide partijen riskant om op winst te spelen, dus de avond eindigde met zetherhaling. Leuk om nog eens naar te kijken.
De wedstrijd was toen al beslist. Aan bord 4 kreeg ondergetekende als enige een qua rating sterkere tegenstander tegenover zich. De voormalige extern wedstrijdleider gaf in de opening zomaar een pion cadeau en werd vervolgens kundig opgeknoopt 1-0. Rudolf, die de laatste weken matig presteert, was desondanks op bord twee gaan zitten. Om ‘de klappen voor de rest van het team op te vangen.’ Dat deed hij met verve. Rudolf koos een verkeerde verdediging en liet daarmee zijn Dame pennen: 2-0.
Nog niets verloren, als bord 1 en 3 zouden winnen kwam alles nog goed. Niet geheel onmogelijk. Van Léon aan bord 1 dachten wij dat hij goed stond. Maar opeens kwam hij een stuk achter in een stelling waarin meerdere stukken hingen, de meeste helaas van Léon zelf. Bij het tweede stukverlies keek Léon nog 10 seconden en boog toen het hoofd: 3-0. Roland moest berusten in een half punt en redde zo de eer.
Bij het weggaan wierp ik nog een jaloerse blik op de instrumentalisten die aan het begin van het pand onderdak hadden gekregen. Bij hen zat er wel muziek in.
De Bekercompetities van de SGA gaan weer van start! Vorig seizoen ging zowel het bronzen als het zilveren team in de halve finale uiterst nipt onderuit in huize Lydia tegen Caïssa. Lees hier nog eens na hoe dat ging. Dit seizoen liggen er weer nieuwe kansen:
Van de 17 deelnemers aan de zilveren bekercompetitie (< 1900) heeft EsPion het niet getroffen bij de loting. Op 27 oktober speelt het team een uitwedstrijd in Diemen tegen Oosten-Toren om te bepalen wie er doorgaat naar de laatste 16.
Voor brons (< 1600) is de route naar succes een stuk korter. Ons team mag de eerste ronde overslaan en stroomt pas in bij de kwartfinales. VAS is de eerste horde die genomen moet worden. Deze confrontatie zal op een nader te bepalen moment plaats vinden in eigen huis.
De eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen. En voor mij weer de eerste wedstrijd sinds een hele tijd. Ik zag dan ook wel wat nieuwe gezichten om me heen. En in plaats van bord 1 of 2 had ik nu mogen kiezen tussen bord 7 en 8.
We speelden tegen de jongetjes van VAS, dat was niet nieuw. Daar heb ik in het verleden al wel een paar keer over geschreven. Maar het bleek dat dat nu flinke tienerknapen geworden waren of misschien is het ook wel een hele nieuwe lichting uit de stap-voor-stap leerschool van de bond. Gelukkig waren ze compleet. Dat was niet altijd vanzelfsprekend bij uitwedstrijden van VAS-teams.
Goed hoe verliep de match? Het spijt mij dat ik bij mezelf moet beginnen. Al om 21.15 deed ik in een licht voordelige stand de volgende hilarische zet:
Schaak op de koning om de rokade te verhinderen, maar kijk goed: er staat een wit paard achter de witte dame dus stuk kwijt. Dat kwam ik niet meer te boven. 0-1.
Na het opruimen van de spullen kwam ik weer op weg naar het bovenzaaltje Johan tegen die met zijn tegenstander gebroederlijk keuvelend de trap afkwam. Dat kon wel eens remise zijn. En ja hoor, behalve wedstrijdleider en teamcaptain deed hij vanavond ook het barbeheer, dus dat kwam vast wel goed uit. 21.30: Stand 0,5 – 1,5.
Nu brak er een dik uur aan van een aantal spannende, min of meer gelijkopgaande, partijen. Bij Pieter Pelleboer viel de ruime bedenktijd op die beiden investeerden in hun stelling. Onze voorzitter probeerde de jongste deelnemer in problemen te brengen met een doorbrekende centrumpion. Goed dat er geen publiekstribune staat want daar had hij vast niet de sympathie gekregen.
Mart en Peter Urbanus hadden het echt wel moeilijk met ook materiële achterstand. Léon, onze nieuwe man, deed het uitstekend. Tempo’s geneutraliseerd en een volstrekt gelijk ogend eindspel met beiden een toren en stuk en drie pionnen aaneen. En dan Tim. Tim verzorgt zijn positie zoals een vogel een nestje bouwt: met 100 kleine beweginkjes wordt elk veertje op zijn plaats gezet. Dat zou nog wel even duren. Om 22.40 is het plots afgelopen bij Léon. Hij kijkt zijn tegenstander verontschuldigend aan dat hij hem bijna per ongeluk mat heeft gezet door een pion naar voren te schuiven: Stand 1,5 – 1,5.
Inmiddels is het bij Peter erg moeilijk. Hij kan haast geen zet doen zonder dat hij zijn verdediging verzwakt. Zijn tegenstander is de broer van die van mij. Ik hoorde ze al een uur geleden praten over hoe laat ze naar huis gaan enzo. Peter geeft op maar Mart houdt zijn eindspel van koning en 2 pionnen tegen paard, koning en pion knap remise. Graag gaf ik hier een diagram bij maar Marts partijen blijken voor niemand reconstrueerbaar. Stand 2-3.
Ric en zijn jonge tegenstander hadden allebei een pion op de 7e rij gebracht. Maar een tegenvaller: het werd geen remise. Ik heb even gemist waarom. Stand 2-4.
Maar dan wint Tim, dat had ik remise verwacht. Een soort implosie in de stelling van zijn tegenstander:
Er kon ook haast niks meer verbeterd worden of verplaatst. Was de toren op de onderste rij zo belangrijk? Stand 3-4.
We hebben nog te goed de eindfase van Pieter: 5 minuten tegen een halve minuut. Gelijk materiaal:
En hier speelde Pieter geen Dd2 wat hem ook de winst opgeleverd had, maar toren x loper plus verdere ruil. Na nog wat zetten volgt Da8 schaak en daarna Dxa7. De dame van de Vas-speler staat dan op c7 en Pieter weet de zwarte loper te ondermijnen met zijn witte loper. Dat, plus de tijd, was beslissend: 4-4.
Voor de poorten van de hel, narrow escape etc. Dat zeker!
Hij sprong er in, z’n maatje liet zien dat de watertemperatuur 14 graden was. Met alleen een zwembroek gingen ze een kilometer zwemmen. De eerste kilometer in het weekend. Alistair deed het als warming up voor z’n gevecht tegen de Bad boy in het Gelredome. Een ijsbad met Wim Hof. In het water van het IJ sprongen wij erin. Want na zijn testosteronsnoeperij moest Alistair nu weer eens iets anders verzinnen. Bad Boy wist sowieso dat hij de beste was…(al was hij al 4 x vechten zonder winnaar) Bij Alistair was z’n contract bij UFC opgezegd omdat hij te vaak had verloren, en dat met name tegen het einde van de wedstrijd.
Een bekend verhaal dacht Klaas. En er wachtten 8 matadoren 7 jeugdigen 1 volwassene op Espion. De jeugdigen waren van wisselend nivo.
Vincent won eigenlijk al na 5 zetten. Was dus al snel een ommetje aan het lopen en kwam in de slotfase nog even terug. 0-1.
Johan bracht een klassiek loperoffer op h7 nadat zijn tegenstander actief meehielp door zelf een verdediger uit te schakelen. Na een schaak op h5 met de dame, inslaan op f7 en weer naar h5 en hup naar h8 en g7 was het mat en nul twee.
Frank stond er goed voor… dat beloofde wat. Helaas maakte hij niet de meest optimale keus, verloor een stuk en kon ondanks dat hij meer pionnen had het niet houden 1-2
Ric speelde remise, eerst vroeg zijn boomlange 🙂 opponent hoe hoog Ric’s rating was. 1,5- 2,5.
Nu waren de Dekkers, Dick en ik nog bezig. Een rondje leerde dat Dick en Tijn er erg goed voor stonden. Casper leek gelijk te staan, ik had iets meer ruimte en misschien een klein plusje. Op papier dus al een zege in het vooruitzicht. Dick schoof zijn d-pion naar d3. Na een ruil op dit veld werd eerst de witte koning op b1 gepend, ten koste van pionnen bleef de opponent nog aan ’t bord maar hier leek ’t een kwestie van tijd.
Casper kwam penibel te staan. Tijn bracht de koning van zijn opponent naar de rand en in het nauw. Hij had scherp gezien dat de zwarte tegenaanval tot niets zou leiden en net voor ’t mat gaf z’n tegenstander op. Dick won ook: 1,5- 4,5 de buit was binnen.
Casper was nu in real trouble maar toonde waarom hij met Rico wordt vergeleken: je hebt pas van ‘m gewonnen als ’t klaar is. Hij maakte nog remise. 2-5.
Nu bleef ik nog over. Tijn merkte op er leek wel niets te gebeuren op jouw bord. En inderdaad ik slaagde er niet in om met veel stukken op het bord de positionele zwakte van mijn tegenstander te benutten. Ik was al lang blij, dat er geen blunder een eind maakte aan de zaterdag. Na een groot aantal ruilen resteerde er een paard-eindspel met beiden 6 pionnen: dat stond beter voor mij, ik had een betere pionnenstructuur en een actiever paard. Toen ik m’n koning ook nog actiever wist te krijgen kantelde het eindspel mijn richting op en kon ik een vol punt incasseren.
Met 2-6 huiswaarts. Doorgaan met het koude baden dus is voor mij en Alistair de moraal en we wensen de coronagevallen beterschap.
De Strijlaart-trofee is de prijs voor de beste externe prestatie in het eigen team.
Een aantal spelers van het KNSB- en het eerste SGA-team deden het tot dusverre lang niet slecht.
Een kampioensteam levert natuurlijk kandidaten op voor deze felbegeerde prijs. Zo scoorde Tom Kooij 6 uit 9. Echter, Marcel Kusse voegde de laatste weken 1½ punt toe aan zijn toch imponerende aantal. Hij kwam daarmee op 7½ uit 9 en dat brengt hem op een puntentotaal dat niet meer te evenaren is. Op de komende jaarvergadering kan hij het fameuze beeld van Caïssa voor een jaar in ontvangst nemen. Gefeliciteerd!
Dat er een verschil is tussen gelijk hebben en gelijk krijgen, dat ondervonden onze bekerviertallen in huize Lydia op een pijnlijke manier. Ze speelden gelijk maar verloren toch. Hoe dat kan?
Bij Europees voetbal is de regel dat uit-gescoorde doelpunten dubbel tellen inmiddels terecht geschrapt. De SGA heeft bij haar knock-out toernooi ook iets bedacht om te voorkomen dat de wedstrijden met penaltyschieten moeten worden beslist. Eerst vervalt bij een gelijke eindstand het resultaat van bord 4, dan van bord 3, dan van bord 2. Beide teams kwamen tot een 2-2 eindstand, wonnen aan de borden 1 en 4. Dus als je meegerekend hebt: pindakaas.
Je zou kunnen zeggen dat we van het reglement verloren, maar laten we liever de tegenstander feliciteren en onze blik op het positieve richten. Er werd zowel door het bronzen als zilver team strijd geleverd naar beste kunnen.
Pas om 22.52 kon een eerste resultaat gemeld worden: Constantijn had zijn tegenstander langzaam gewurgd, Rudolf stond goed dus een halfje elders zou volstaan. Dat kwam er niet. Dick raakte een kwaliteit achter, toen er ook nog stukverlies dreigde gaf hij op. Johan was nog bezig, maar zijn eindspel was kansloos. Zijn twee paarden waren niet opgewassen tegen een toren en een pionnenovermacht.
Bij brons was Harrie de eerste die een punt incasseerde. Hij kwam een pion achter, won die met goede zetten terug, wist te promoveren waarop zijn tegenstander opgaf. Een meevaller, want de drie verbonden pionnen tegen de Dame en een koning op grote afstand boden misschien nog wel kansjes. Cor verloor, naar eigen zeggen omdat hij iets te vroeg deed, of dat aanvallen was of verdedigen, dat weet ik niet meer. Daniel ging zeker winnen, dus aan Alfred de taak om hier het halfje binnen te slepen. Een lastige opgave, als je in een eindspel een toren hebt en drie pionnen en je tegenstander een toren en vijf pionnen. Alfred wist zowaar twee pionnen terug te halen maar de vrijpion van de tegenstander was gevaarlijker dan de zijne.
Volgend jaar nieuwe kansen mannen. En misschien moeten we de competitieleider vragen het reglement te herzien. Of ik mijn eigen rol als non-playing captain nog moet herzien? Ik was tenslotte de man die de opstellingen op het wedstrijdformulier neerschreef. Ach, tips zijn welkom.
Net als Ajax trok EsPion 3 al in de voorlaatste ronde het kampioenschap naar zich toe.
Na acht wedstrijden de volle zestien matchpunten, dan denk je, dat was vast een makkie. Maar daarmee doen we onze mannen (Marcel, Cor, Robert, Jaap en Tom) echt tekort, want een aantal keren hing de winst aan een zijden draad. Het was soms hard werken voor dit kampioenschap.
Peter Stolp bleek de ideale vervanger voor Jaap de Kreek, die wegens gezondheidsrisico’s tijdelijk moest passen.
Laurierboomgambiet bood -net als Heerenveen- weinig tegenstand, kwam maar met drie man opdagen en nog voor 22.00 uur was de buit binnen. Goed gedaan mannen!
Komende maandag leggen we om 22.00 uur de competitie voor een kwartier stil. Er zullen bubbels zijn, ook alcoholvrije, er zal een een speech van de voorzitter en een klaterend applaus van de leden.
Na lang wachten kwamen onze bekerteams afgelopen week eindelijk in actie. Op donderdag voor brons (<1600) bij OostenToren en een dag later voor zilver (<1900) bij ENPS.
Het bronzen team mocht van de SGA-competitieleider de eerste ronde overslaan en begon meteen in de kwartfinale. Derde bordspeler Robert brengt verslag uit:
Oosten-Toren ontving ons voor de Bronzen Beker in Diemen. Zowel Harrie als Alfred(!) waren op deze frisse avond per fiets gearriveerd. Ik had de tram genomen en Daniël die wat later kwam, daar weet ik het niet van.
Wel toevallig dat die twee fietsers fris tot het laatste moment bleven.
Nadat ik tegen de vriendelijke Ruben Eusman mooi wegkwam met remise was er naar mijn idee nog niets te zeggen over bord 1 en 2. Wel was duidelijk dat Daniël op bord 4 in heftig en langdurig gepeins verzonken naar een reddende zet zocht, en dat telkens opnieuw. Een brave toeschouwer van de thuisclub gaf direct na zijn overgave aan waar hij die gemist had. Dank u.
Dan komt het dus op de frisse fietsers aan.
Alfred had met een enorme tijdachterstand te maken en met een achterstand op het bord. Remise, zou dat hem nog lukken. Maar het is zeker niet voor het eerst dat een aan de winnende hand zijnde tegenstander van Alfred gehinderd wordt door brutaal aanvalsspel. Dat zaait verwarring en de voordelen keerden zich dan ook. Let wel, dit is de Bronzen competitie 😊
Ondertussen stond Harrie in evenwicht op bord 1. Met een gelijke loper en een zestal pionnen bood z’n tegenstander remise aan. Volkomen terecht leek mij. En van mij moet je dus nooit uit gaan want Harrie had gezien dat de ruil van lopers in zijn voordeel zou uitpakken. Oppositie.
Ondertussen krijgt Alfred de uitgestoken hand van zijn tegenstander. Plots ziet het er heel florissant uit, zeker als bord 1 ook zijn koning omlegt.
Genoten van het spel van onze eerste bord spelers.
De partij van Harrie:
Het zilveren team moest wel een horde nemen om in de kwartfinale te komen en nam die moeiteloos. Voor de confrontatie met ENPS sprak Henk een datum af waarop captain Roland helemaal niet kon. Schuldbewust nam Henk zelf deze zware taak op zich en produceerde het volgende verslag:
De locatie voor het bekertreffen tegen ENPS? Een voormalige pastorie. Foto’s aan de muur uit Rome, Berlijn en Noorwegen van de jaarlijkse uitjes van het zangkoor. Uit 1918.
Onze mannen, Constantijn, Dick, Johan en Rudolf hadden daar geen oog voor, hun non-playing captain wel. Het duurt altijd even voor de strijd op gang komt. Behalve bij Rudolf, die moest meteen in de verdediging. Liet een paard binnenkomen op f7 en had daar zijn handen drie uur lang vol aan.
Dick vond het na anderhalf uur welletjes. Hij had nog twee lopers en 6 pionnen op het bord staan, zijn tegenstander ook. Of hij remise mocht aanbieden? Het beeld was onduidelijk. Constantijn leek beter te staan, Johan speelde een variant die hem onbekend was maar die stabiel spel opleverde. Het totaalbeeld was onduidelijk, dus remise? Nee liever niet. Dick liep hoofdschuddend weg. ‘Straks ga ik forceren…’
Na een uur probeerde hij het nog eens. Het beeld was nog steeds onduidelijk. Dus weer nee. Rudolf stond inmiddels twee pionnen achter, bij Constantijn begon het er steeds beter uit te zien en hij scoorde het eerste punt: 0-1. Dick was inderdaad gaan forceren, iets waar wij meer vertrouwen in hadden dan hij zelf: 0-2. We waren door!
Aan bord 3 en 4 werd verteld dat ze remise mochten aannemen. Maar voorlopig werden er nog geen handen geschud. Rudolf was begonnen aan wat ik als wanhoopsoffensief kwalificeerde. Misschien toch kansrijk omdat hij met zijn taaie verdedigingswerk zijn tegenstander murw had gekregen. Rudolf deed een paar nauwkeurige zetten, offerde een Dame, gaf een loperschaakje. Vol ongeloof keek zijn tegenstander naar het bord. Hoe had hij deze partij in vredesnaam weggegeven? Hij ging mat op de achterste rij: 0-3! Toen vonden Johan en zijn tegenstander het ook welletjes: 0,5-3,5. Goed gedaan mannen!
Gezellig dat ook Robert langskwam, konden we samen steeds de balans opmaken. Op naar de halve finale.
De partij van Constantijn:
Voor de halve finale mogen zowel het bronzen als het zilveren team afreizen naar Huize Lydia voor een confrontatie met Caïssa.
Net als in november kwamen de afgelopen dagen beide vlaggenschepen van onze vereniging weer vlak na elkaar in actie. Beide teams moesten door Corona-perikelen helaas wat aanpassingen doen in de formatie.
Het KNSB-achttal toog afgelopen zaterdag naar De Lier en verloor daar nipt met 4,5 – 3,5 van Schaakmat-Westland 2 maar door het scoreverloop zat een teamresultaat er de hele middag eigenlijk niet in.
