Na een heet avondje snelschaken is de zomer nu echt voorbij. Op 18 september vergaderen we nog waarna het op maandag 25 september tijd is voor:
EsPion’s Seizoens kick-off
We spelen deze avond vierkampen, dus drie partijen per persoon. Het speeltempo is gemoedelijk met 20 minuten bedenktijd plus 5 seconden toegevoegde tijd per zet. Een mooie gelgenheid om warm te draaien voor het nieuwe seizoen. Iedereen is van harte welkom!
EsPion’s Seizoens kick-off Datum: maandag 25 september 2023 Locatie: BSV Amsterdam Zuid, Gaaspstraat 8 Amsterdam (maps) Aanvang: 20.00 uur Format: Vierkampen op basis van speelsterkte Speeltempo: 20 minuten per persoon plus 5 seconden toegevoegde tijd per zet.
Deze avond is onderdeel van Schaak-off, een initiatief van de KNSB. Winnaars van een vierkamp mogen meedoen aan de regiofinale van Schaak-off op zondag 19 november in gebouw de Poort. Wie daar succesvol is plaatst zich voor de landelijke finale in december in de Bilt. Daarvoor is het noodzakelijk je vooraf online aan te melden bij de KNSB waarmee je ook kans maakt op diverse prijzen en voordelen. De kosten daarvoor bedragen 10 euro. Leden van EsPion betalen niets, vraag hiervoor een kortingscode aan bij Harrie. Aanmelden bij schaak-off kan via deze pagina. Meer informatie over schaak-off is hier te vinden.
Voor wie daar geen interesse in heeft is vooraf aanmelden niet nodig, je kan de 25e uiteraard gewoon meespelen.
Op maandag 2 oktober gaan we van start met de Najaarscompetitie, elke week is er één partij in het klassieke speeltempo van 90 minuten per persoon plus 15 seconden toegevoegde tijd per zet.
De Belgen gebruiken soms woorden die voor ons wat kinderlijk klinken, zoals b.v. waaivuil. Wat dat is? Het stond geschreven op een vuilniswagen die in het drukke centrum van Brugge enorme hoeveelheden papier en karton ophaalt. De tekst is een aansporing om het spul goed bijeengebonden aan te bieden. Waaivuil is iets dat onnodig is schrijft de gemeente.Wij veren op, Roland en ik zijn de afgelopen week meesters geworden in ‘onnodig’ en zijn in voor alle tips. Uit het niets halve of hele punten weggeven, het ging ons veel te gemakkelijk af.
Ook buiten de schaakscene deden we domme dingen, zoals onnodig met een volle blaas de lange, lange weg naar huis lopen. Het bos bood uitkomst.
Ook onnodig was mijn angst dat mijn laptop het begeven had, omdat er alleen nog vaag te onderscheiden beelden op het scherm verschenen. Ik was bang dat vocht en vuil van de camping zich hadden ingevreten. Verkeerde analyse. Tegen de zon inkijkend op de camping had ik blijkbaar de helderheidknopjes beroerd. Een paar tikjes op f2, van het toetsenbord wel te verstaan, en alles werkte weer.
Waar de helderheid het ook af liet weten liet was in de speelzaal en niet alleen bij mij.
Donderdag was dit de slotstelling waarin mijn tegenstander, in lichte tijdnood, remise aanbood.
Onnodig lijkt me. Waarom bracht hij zijn machtige centrum niet in beweging? Ik vroeg hem voor de zekerheid zijn remise bod te noteren op het formulier en dacht voor de vorm nog acht minuten na.
Op de laatste dag speelde ik tegen een Nederlander die haast had, een trein wilde halen of zoiets. Hij offerde een stuk, na lang nadenken nam ik het aan en even later offerde ik even vrolijk een stuk terug wat hij even zo vrolijk langdurig weigerde. Gekke pot.
Hoe ik later de partij weggaf door hier de verklootzet Pf6 te spelen, daar is het o woord zeker op van toepassing. Als ik f6 speel is de waardering -6, na Pf6 duikel ik direct naar +4.
Nog iets onnodigs, de opschudding die we hebben doen ontstaan over de West-Vlaming. Minstens tien keer zijn we langs de gezondheidswinkel gelopen die de stelling onderbouwt dat deze bevolkingsgroep te veel masturbeert.
Bij de 11e keer worden wij door Hester, die een dagje ons gezelschap houdt, er op gewezen de er niet masturbeert maar musterbeert staat. Wat dat dan weer is? Niet zo moeilijk eigenlijk. Het is dat je te veel moet van jezelf, dat je te jezelf veel druk oplegt. Hier bekennen we schuld, zijn wij niet allen West Vlamingen?
Eerlijk gezegd viel ons de opschudding wat tegen, een fraaie quote van Pelleboer mocht genoteerd worden, met een tekst waarin hij het onderwerp subtiel aan ons als schakers koppelt. schaken is jezelf met de hand een plezier doen. Mijn vrouw Erna deed ook een duit in het zakje en wees me op het motto dat prominent te lezen is op onze website, afkomstig uit de koker van Jaap de Kreek: schaken dat het ’n lust is. ‘Wat zou zo’n aantijging je dan nog kunnen schelen’ zegt ze.
Het is ons trouwens duidelijk dat om onduidelijke redenen niemand de test gemaakt heeft, anders waren wij wel eerder gecorrigeerd.
Het lachen op de volgende foto is ook volkomen onnodig, het verging ons snel.
Onnodig, maar wel leuk, die foto als aandenken aan een mooi schaak/kampeer avontuur. We hebben vrienden gemaakt, zoals de Egyptenaar die ons toezegde dat iedereen die het codewoord kent volgend jaar bij de Brugse meesters een gratis salade bij hem op kan halen bij restaurant Roopoorte, Vlamingstraat 36 in Brugge. Vrienden zoals de schilderes die langsliep toen in de avond een gaslamp schaduwen over onze gezichten en de schaakstukken liet vallen die haar welgevallig waren. Zoals de Nepalees Anish, waar Roland dagelijks onze blikjes cola zero kocht. En zelf ben ik onverwacht vrienden geworden met Wim Kayzer, u weet wel die man van de mooie diepte interviews drie decennia geleden bij de VPRO. Ja, ook de man van dat lapje voor zijn linker oog. Terwijl Roland de jazzplaten en -cd’s besnuffelde stuitte ik op een vuistdikke roman van Kayzer: de waarnemer. Na amper drie minuten bladeren had ik al vier zinnen gelezen waar ik aan bleef haken, zoals de volgende: ‘de man achter de tap was aardig, maar ook niet meer dan dat.’
Zo hebben we culturen, zuilen en afstanden overbrugd, 14 duizend stappen per dag gedaan maar helaas ook een paar stappen terug op de Fide en KNSB ratinglijst. De neerwaartse curve is onontkoombaar. ‘Als we tijd van leven hebben halen we de grens van1400 Elo’ probeer ik de kwestie tegendraads te benaderen. ‘Niet te snel dalen dan maar’ reageert Roland. Ik ben inmiddels thuis. Nog een koffietje en dan duik ik onder de wol om al onze avonturen te laten bezinken. Het was ons een genoegen ze met jullie te delen.
Ens
Naschrift 1: De codewoorden voor de gratis salades worden verstrekt aan iedereen die ons komend seizoen in de interne competitie helpt om zo traag mogelijk richting de 1400 te bewegen.
Naschrift 2: Gisteren werd duidelijk dat verklootfase bij Nederlandse atleten zich aandient kort voor de finish, waardoor Hassan en Bol ons in dramatische wendingen ruim naar de kroon steken. Wij daarentegen zijn de betere lopers, wij vallen niet.
Woensdag, een dag die voor ons verrassend zou verlopen, begon in een kledingwinkel, hier vlak bij de camping. Ik had weinig aspiraties op dit gebied, maar Roland was toe aan een nieuwe korte broek. Hij scoorde een hagelwit overhemd en ik zowaar die korte broek.
We liepen voor de zoveelste keer over de hinderlijk schuin aflopende trottoirs van de eindeloze N9 naar de speelzaal. De zon scheen al fel. ‘Zullen we aan de overkant in de schaduw gaan lopen’ stelde ik voor. ‘Ken jij dat liedje van de sunny site of the street?’ Ik kende het vaag en wachtte op de uiteenzetting die komen zou.‘ In Amerika wordt de sunny site niet gezien als de meest aanlokkelijke kant van de straat.’ Ik dacht na over hoe omgevingsgevoelig woorden zijn. ‘Wanneer zal de beschrijving dat ze een zonnig karakter heeft niet langer als een aanbeveling klinken’ dacht ik hardop. Waarop Roland vroeg of ik wist wat een regenwaterhoofd was. Zo associatief gaan vaak onze gesprekken. Is het een wonder dat er weinig ruimte overblijft voor originele gedachten achter het schaakbord
Maar woensdag zou alles anders worden, ook al waren de voortekenen ongunstig. Het zwarte overhemd van Roland werd door ons aanvankelijk onopgemerkt besmeurd door vogelpoep, dus het nieuwe hemd kon meteen aan de bak. Henk had al dagenlang een te grote broek aangetrokken, maar arriveerde ditmaal in iets dat hem gegoten zat.
We hadden beiden contactuele, leuke tegenstanders, ook nog nadat we ze verslagen hadden. Allessandro hamerde er in de analyse voortdurend op dat wat ik deed niet goed was, dat de theorie iets anders voorschreef en dat hij overwegend stond door de grotere activiteit van zijn stukken. Ik keek hem geamuseerd aan. ‘Je hebt het niet kunnen bewijzen’, zei ik. Hij kon het gelukkig hebben. Een toernooi kan niet zonder goede verliezers.
Roland keek toe bij onze analyse, hij was al een uur klaar. We moesten de bespiegelingen met de Italiaan afbreken omdat we met Hester en een vriendin van de familie om 19.30 uur bij een restaurantje hadden afgesproken.
Daar zaten we aan kleine ronde tafeltjes aan een boomloze straat, pal naast een gelegenheid die sol y sombra heette. Mijn explicateur vertelde dat als je in Spanje naar het stierenvechten gaat dat de vraag van de kaartjesverkoper steevast is: sol y sombra? Wilt u zon of schaduw? Het gepeupel wordt verbannen naar de goedkope plaatsen in de zon, de elite hult zich in schaduw. Weer datzelfde thema, de dag was rond voor mij. Het werd nog een genoeglijk etentje met z’n vieren. De nasmaak van de overwinningen zal daar vast ook aan bijgedragen hebben.
Met de winst van woensdag zijn we weer een beetje onder de mensen. We hebben zelf gekeken of er nog kans is op ratingprijzen. Vandaag proberen die hoop levend te houden.
De trend zet door. Dinsdag scoorden Roland en ik uit 3 partijen slechts 1 schamel punt, Brugse prutsers dat we zijn. We verloren van (bijna)1600 spelers, wat Johan deed opmerken dat het toch wel rust geven moest dat Henk niet voor de groep tot 1800 gekozen had. Onze extern wedstrijdleider weet hoe je iemand een hart onder de riem steken moet.
In mijn ochtendpartij ging het al snel mis, was ik blijkbaar nog niet goed wakker. Laat ik het daar maar op houden.
In bovenstaande stelling speelde ik in plaats van iets zinnigs met de aangevallen loper te doen onnadenkend d6. Het leverde me een dubbelpion en een slechte stelling op. Mijn eerste gedachte was dat het verklootmoment vandaag wel erg vroeg in de partij kwam. Maar die gedachte verwierp ik snel. Je kunt iets pas verkloten als je het daarvoor goed gedaan hebt. Daar was absoluut geen sprake van geweest. Het is leuk om nieuwe woorden te leren Henk, maar je moet ze natuurlijk wel correct gebruiken.
Ik leer deze week veel nieuwe woorden, Roland reikt ze me met regelmaat aan. Epateren, ik kende het woord niet. Als de lezer zelf ook wijzer worden wil kan de betekenis opgezocht worden. Als ik opmerk dat onze Italiaanse buurman enorm ordelijk zijn tentgebeuren organiseert zegt Roland: hij is meticuleus. Als we het woord opzoeken blijken er minsten twintig synoniemen nodig om in de buurt te komen van een betekenis. Een belabberd woord dus, je kan er alle kanten mee op. Je kan het evengoed een rijk woord noemen, omdat het zich moeilijk vangen laat. Kwestie van smaak, hier op de camping verschillen ze. Terug naar de partij. Mijn tweede gedachte na de blunder was een even arrogante als domme: nou is die 1600 speler wel mooi uit zijn theorie. Hij had daar aanmerkelijk minder last van dan ik, won een pion en na vier uur de partij. Wel een leuke partij en dito tegenstander. Ik kon er mee leven.
Roland speelde in de middag tegen een bleek, klein ogend jongetje dat nauwelijks naar zijn bord keek. Hij had de stelling blijkbaar scherp genoeg in zijn hoofd om varianten te berekenen. Roland werd verrast in zijn favoriete opening, het London system, wat een prestatie op zich is. Toch bereikte Roland een eindspel met ongelijke lopers, dus een halfje lag voor het oprapen. Op wat hij toen deed was verkloten wel van toepassing, hij verloor ‘kinderlijk’. Wat kan je doen om zoiets te verwerken? Een half uur glazig voor je uitstaren over je Blonden Os heen is een passend begin. Daarna moet je kiezen. Je denk aan eerdere (onverdiende) successen die je geboekt hebt of je denkt aan groter wereldleed. En dan hopen maar dat de slaap weer komen wil. Of als dat niet lukt kan je de volgende dag epaterend de bas bespelen. (zie foto)
Zelf had ik een uur voor dit debacle mijn tweede punt laten bijschrijven. Tegen een oudere Belg die vroeger veel beter geweest moet zijn als ik het afmeet aan sommige zetten die hij deed. Ik dronk, om de tijd te doden en Roland niet te veel op de vingers te kijken, een pilsje bij de bar in gezelschap van de fameuze Kevin de Bruyne (zie foto) en was maar juist op tijd terug in de speelzaal om het einde van de partij mee te maken. Het jongetje oogde verbaasd toen Roland sportief opgaf.
Het houdt allemaal niet over voor ons dit toernooi. Of de stemming eronder lijdt? Daar moeten we nog een passend woord voor vinden.
Bij de uitgang van de speelzaal stond zowaar onze Egyptenaar. Hij stopte ons met een knipoog twee salades toe. Hulp komt soms uit een onverwachte hoek. Het gaf mij de kracht om eindelijk eens een potje voor ons te koken op de camping.
Maandag gingen Roland en ik beiden onderuit. Zelf speelde ik tegen Astrid Barbier, die zo moedig was om mijn e4 te beantwoorden met e5 en dus niet haar gebruikelijke Siciliaan op het bord te brengen. Misschien was het ook wel arrogant, dacht ze:’ laat ik tegen zo’n 1700 speler eens een nieuwe opening uitproberen.’ Over de eerste vijf zetten deed ze ruim drie kwartier. Niet bepaald goed. Want ruim drie uur later stond de volgende stelling op het bord, met wit aan zet:
Ik dacht hier comfortabel te staan. Toen ik na vier uur toch moest capituleren ondertekende ik teleurgesteld en verhit het wedstrijdformulier. Met Roland, die iets eerder van een nors dikkig jongetje verloren had dronk ik een biertje om af te koelen. Uit mijn ooghoek zag ik dat Astrid tien meter verderop met haar trainer – ze is Fidemeester en behoort tot de Belgische top tien – onze partij aan het naspelen was. We gingen erbij staan, werden getolereerd maar meer ook niet.
Van hun analyse leerde ik dat winst sowieso niet in het geding was voor mij. Dat hielp, ik had niet een heel punt maar een half punt te grabbel gegooid.
Maar de grote winst van het luisteren naar hun analyse was een woord dat de zuiderburen ons aanreikten. ‘Nu begint de verklootfase’ nam de trainer Astrid mee in zijn gedachtegang.
De verklootfase, uiterst vervelend om daarin te geraken maar geweldig om daar een woord voor te hebben. Ergens een goed woord voor hebben, het helpt mij altijd enorm. Ik ga het hopelijk niet te vaak gebruiken, maar toch. ‘Effe niet tegen me te praten, ik zit midden in een verklootfase.’ Het woord bekt ook lekker.
Veel zin om zoals beloofd op de camping te gaan koken had ik niet. Roland had daar begrip voor dus gingen we op zoek naar een leuk restaurantje. Maar ja, maandagavond, veel was er gesloten. En om weer bij de Egyptenaar naar binnen te gaan die enthousiast op Roland afliep? Nee, geen zin in salade vandaag. Contouren van een niet zo’n prettige fase van ons eetgebeuren doemden op. Maar veertienduizend stappen na het vertrek die ochtend was er gelukkig toch nog een eettent open: een take-away waar je ook zitten kon, op nauwelijks tien minuten lopen van onze camping. Het smaakte ons prima, alleen verklootte ik door spaghetti bolognaise te morsen mijn favoriete korte broek. Gelukkig had ik daar nu woorden voor.
Dinsdag is weer een dubbelrondige voor mij, Roland neemt de ochtend vrij.
Diagrammen beloofd, hier komen ze. Er waren drie partijen om uit te kiezen. Terwijl Roland op de camping het huishouden deed drukte om 10.00u Peter Degrieck (1411) mijn klok in.
Net als zaterdag een kloof van 300 punten om te overbruggen, maar ditmaal in mijn voordeel. Mijn broer uit Nieuwvliet kwam kijken precies toen deze stelling op het bord kwam.
Zwart heeft zojuist Tc5 gespeeld. Het leek me leuk mijn broer iets moois voor te schotelen, ik besloot de Dame in te laten staan en speelde brutaal Txd6. Leuk, ook al ziet Stockfish veel betere zetten. Na enig nadenken reageerde zwart met Dc7. Nog een keer probeerde ik mijn broer de stuipen op het lijf te jagen met het Dame offer Df6!. Maar zowel hij als mijn tegenstander zagen dat nemen niet kon wegens spoedig mat. Complimenten voor beiden.
Dan Roland, die speelde met zwart tegen een 1900 man. Had het lastig, stond achter in tijd en in waardering (+5). Maar de kansen keerden. Beide spelers kwamen in vliegende tijdnood en in onderstaande stelling bood Roland in deze stelling remise aan.
Zijn tegenstander dacht nog 30 seconden na en accepteerde hoofdschuddend. De sacherijn droop ervan af, hij liet Roland alleen de stukken opruimen en er kwam geen woord meer over zijn lippen, het minzame knikje kwam uit zijn tenen. Heel ongebruikelijk.
Op de camping deed Stockfish zijn zegje en vanaf dat moment is Roland er eigenlijk op tegen dat dit fragment aan de wereld getoond wordt. Want hij staat hier op + 5, dus gewonnen.
Ik vraag hem wat hem deed besluiten om juist op dit punt een remiseaanbod te doen. Roland zucht, begint aan een antwoord, onderbreekt dan zichzelf en zegt: ‘dit is nog geen antwoord, het is een inleiding daar op.’ Alles speelt mee, de sterkte van de tegenstander, het schommelende verloop van de partij, de tijdnood en misschien ook de competitie tussen de twee EsPionezen.
Ik denk dat Rolands tegenstander nu bij zijn maten zit op te scheppen dat hij er nog een remise uitgesleept hebt. ‘Hoe heb je hem zo ver gekregen dat hij remise aanbood?’ vragen zijn vrienden. ‘Ach ja, een speler van mijn statuur….’ En weer verschijnt dat minzame lachte op zijn gezicht. Hij lijkt me niet de man van uitgebreide antwoorden.
Voor de derde dag op rij zijn we uit eten gegaan, vandaag wordt het zelf koken. Morgen is het Mariahemelvaart en zijn alle winkels dicht dus heb ik ruim ingeslagen bij de Lidl.
Is er nog wat smalltalk voor de niet schakende lezers van dit blog? Het gebruikelijke camping gedoe misschien, met Nederlandse jeugd die in de nacht onze rust verstoort.
‘’Jongens en meisjes, kan het een beetje zachter’ roept Roland vaderlijk. .‘Ja hoor dat kan.’
We hebben tien minuten rust, dan zitten ze alweer op hetzelfde kabaalniveau. We gunnen hun de onderlinge onschuldige gezelligheid, maar dan graag wel binnenin de dure camper van papa en mama waarmee ze op stap zijn. Dat werkt. Wel weer een smoes minder als onze resultaten gaan tegenvallen.
Vandaag wacht Roland een jongetje van 13 of 14 (1900) en Henk een Dame van 27 uit de Belgische top tien (ook 1900). Of wij echt een beetje kunnen schaken, na vandaag zal het antwoord daarop gegeven gaan worden. Of tenminste een inleiding daarop.
Weinig schaaktechnische verhandelingen vandaag, al doet de titel van dit blog misschien naders vermoeden. We troffen twee Groningse schakers van in de 2100. Roland liet na vijf kwartier een dame inslaan, op a2 en had meteen op kunnen geven. Maar hij liet het zich toch bewijzen.
Zelf kreeg ik een Catalaan op het bord, die ik met Roland die ochtend had voorbereid. Na tien zetten voelde ik me comfortabel, bij zet twintig begon ik zowaar aan een plusremise te denken en bij zet dertig moest ik handen schudden. Mijn tegenstander was zo hoffelijk om te zeggen dat ik goed gespeeld had.
Wat een volzet dan wel is? Het is de aanduiding op een bord vooraan bij de camping om te melden dat ze complet zijn.
Ook naast het bord zijn er deze week probleempjes op te lossen. Vrijdagavond eten we bij een Duitse Egyptenaar, Roland bestelt watergruwel. Maar de hem toegezegde salade blijkt er later toch niet bij te horen. Na enig soebatten -Roland vind het sjacheren een beter woord- wordt hij alsnog geleverd. Bij het verlaten van de tent slaan beide mannen elkaar vriendschappelijk op de schouder. Het gesoebat heeft hen dichter bij elkaar gebracht.
Nederlanders zouden directer zijn dan Belgen. Dat rijmt niet met onze ervaring. Als wij langs een gezondheidswinkel lopen valt ons oog op een affiche waar in koeienletters staat te lezen: DE WEST VLAMING MASTURBEERT TE VEEL. Vervolgens verwijzen ze naar een website waar je jezelf een test af kan nemen.
Wij hebben daar geen tijd voor, voor die test bedoel ik. Schaken, boodschappen doen, partijen voorbereiden en analyseren, eettentje zoeken, het douchen zou er bijna bij inschieten.
Morgen diagrammetje, beloofd. Uit de drie partijen die we vandaag samen spelen moet toch iets leerzaams dan wel onderhoudends te peuren zijn.
Het toernooi in Brugge moet nog beginnen, maar nu al heb ik keuzestress, ook al is onze ruime campingplaats (zie foto) al 2 maanden geleden gereserveerd. We hebben ons aangemeld voor het open toernooi, maar ik overweeg te switchen naar het toernooi waar 1800 ELO het maximum is. ’Tja Henk, als je geld wilt verdienen met schaken…’ mompelt Roland. ‘En je kan zomaar tegen van die kleine jongetjes komen die veel sterker zijn dan hun rating aangeeft’ probeert hij verder. Ik begrijp dat hij beducht is voor kleine jongetjes, bij het Science Park dreunde het verlies tegen zo’n gastje nog lang na.
Nee, ik schaak niet om geld te verdienen. Waarom eigenlijk wel? Om de concentratie die het spel vergt, om het plezier van de onderlinge competitie, om de schoonheid van sommige zetten en de stupiditeit van ontelbare andere, om de mooie verhalen die er achteraf over verteld en geschreven kunnen worden.
Ik snap die Van den Hoogeband wel met zijn pleidooi om volgend jaar vooral met mooie verhalen terug te komen uit Parijs. Zijn bijna-naamgenoot Hoogeland werd twaalf jaar geleden wereldberoemd omdat hij met zijn ballen in het prikkeldraad kwam te hangen. Dat hij de bergtrui veroverde in die rit weet niemand meer. ‘Het liefst zouden de mensen schaamteloos mijn littekens bevoeld hebben’ beklaagde Hoogeland zich achteraf in de Volkskrant.
Spektakel is mooi en pijnlijk tegelijk. Maar ik zou het niet erg vinden om bekend te worden als de man die door een vreselijke blunder in Brugge de hoofdprijs in de open groep van 2000 euro verspeelde of door een jongetje van amper acht geniaal opgeknoopt in de 1800 groep. En mijn ontzetting daarover pontificaal op de voorkant van New in Chess afgebeeld? Tja, roem heeft een prijs.
Met enige regelmaat ga ik verslag doen van onze belevenissen bij de zuiderburen. Als Oranje sneuvelt tegen Spanje dan hebben jullie nog iets om naar uit te kijken. Ah wel zulle! De klok gaat voor mij zaterdag om 10.00 uur lopen, Roland begint die dag met een gratis halfje.
15 juni bij VAS: Finale van de rapidcompetitie. Met EsPion 2 (dat zich pas op het laatste moment hiervoor wist te plaatsen) natuurlijk als de grote favoriet!
Na een lange (corona-)pauze is de SGA Rapidcompetitie weer terug van weg geweest. Viertallen nemen het tegen elkaar op met speeltempo 15 + 10. Elk team speelt drie voorronde-avonden met steeds drie partijen. EsPion doet dit jaar met drie teams mee.
EsPion 1 speelt in de 1e klasse en bestaat uit Casper, Constantijn, Johan en Tim. De voorrondes zijn op 24 mei bij de Raadsheer, 1 juni bij West en op 9 juni bij Chaturanga.
EsPion 2 speelt in de 3e klasse en bestaat uit Cor, Frans, Mart en Robert. De voorrondes zijn op 23 mei bij Caïssa, 1 juni bij VAS en op 5 juni in eigen huis.
EsPion 3 speelt ook in de 3e klasse en bestaat uit Hans, Harrie, Peter Stolp en Ron Admiraal. De voorrondes zijn eveneens op 23 mei bij Caïssa, 1 juni bij VAS en op 5 juni in eigen huis.
De beste vier teams van elke klasse plaatsen zich voor de grote finale-avond op donderdag 15 juni bij VAS.
Op zondag 23 april werd de eerste editie van DecaChess gehouden. Een nieuw toernooi van EsPion. Tienkampen met het vlotte speeltempo van 10+2. Liefst 68 deelnemers kwamen er op af waarmee het zeker voor herhaling vatbaar is.
Een verslag is verschenen in ons clubblad (PDF): Klik!
Hieronder een foto-impressie en de tabellen met de uitslagen.
Groep A
#
Naam
Score
1
Daan Zult
8
2
Pieter Hopman
7,5
3
Jan Roebers
6
4
Romayn Brandsma
5
5
Roger Mehra
5
6
René Pijlman
4
7
Jimmy Geboers
3,5
8
Micheal Yu
3,5
9
Frans Arp
1,5
10
Dick van der Eijk
1
Groep B
#
Naam
Score
1
Raghav Pathak
8,5
2
Jan W. Koelmans
7,5
3
Carlos Preuter
7,5
4
Herman Arends
4,5
5
Henk Enserink
4,5
6
Leon Huijser
4
7
Bert Berends
3
8
Jeannot Tuijnman
3
9
Marijn Jansen
2
10
Renzo Verwer
0,5
Groep C
#
Naam
Score
1
Mick Stalenhoef
8
2
Peter Elisen
7,5
3
Rugved Adavatkar
7
4
Maurits Dolleman
5
5
Ric Wieringa
4,5
6
Marloes Rogge
4
7
Chris Rensink
3
8
Mart Ran
2,5
9
Hans Thuijls
2,5
10
Marcel Kusse
1
Groep D
#
Naam
Score
1
San Dino Arcilla
7
2
Pieter Kok
5,5
3
Hicham Wab
5
4
Jacques Koolstra
5
5
Rob van Slooten
5
6
Frans Kerkhoff
4,5
7
Raymond Dernier
4
8
Jord Hendriks
4
9
Ti de Jong
3,5
10
Eugen Merkul
1,5
Groep E
#
Naam
Score
1
Bregje Roebers
6
2
Barry Ay
6
3
Emiliën Hallibert
6
4
Willy Au
5,5
5
Marios Gavaletakis
5
6
Robert Schalekamp
5
7
Lars van Renselaar
4,5
8
Ronald Marcelis
4
9
Henny Heima
2,5
10
Peter Stolp
0,5
Groep F
#
Naam
Score
1
Aden Darie
7
2
Olav Zult
7
3
Roger Arcilla
7
4
Saffran Mendelsohn
6
5
Imre Uitermark
5,5
6
Alex Ho
5
7
Hans Looman
3,5
8
Egbert Hulsman
2
9
Sten Leemhorst
1
10
Daniël Ganguli
1
Groep G
#
Naam
Score
1
Marius Nowak
7
2
Jasper Burow
5,5
3
Tako van der duin
5
4
Alexandre Nowak
4
5
Noa Ben Zvi
3
6
Bodhi Breedveld
1,5
7
Lars Leemhorst
1
8
Elisavet Karanikola
1
(Bij een gelijk aantal punten gaf het onderling resultaat en vervolgens de SB-score de doorslag)
Maandagavond nam EsPion 3 het op tegen Pegasus 2. De inzet was duidelijk, het kampioenschap in de derde klasse B. Een hoopvol begin kreeg uiteindelijk niet het gewenste vervolg waardoor de felicitaties uitgaan naar de bezoekers uit Amstelveen.
Op 1 april sloot het KNSB team het seizoen af met een wedstrijd tegen Zukertort-Amstelveen 3. Het werd een spannende ontmoeting waarbij onze mannen met minimaal verschil aan het langste eind trokken.
Hiermee stelde het de tweede plaats in de vijfde klasse F veilig. Alleen tegen Moira-Domtoren 2 werd dit seizoen verloren en dat team kroonde zich uiteindelijk tot kampioen.
Goud was er wel voor kersvers 2000+ speler Constantijn. Met de maximale score van 6 uit 6 (op bord 1!) legde hij definitief beslag op de Struijlaart trofee. Proficiat!
Het beloofde een mooie avond te worden. Voor de return kwamen ze uit Almere.
In december wonnen wij nog met 4-0. Ook nu stonden m’n stukken na 23 zetten er aangenaam bij. Met hulp van twee torens en een loper was een pion op weg naar de lokkende overkant. Maar ja, zet 24. Waanzin. Chaos. Kortsluiting. Gvrklkk !
Ruurd zag het. En als een waar Admiraal (dat is tenslotte zijn familienaam) stuurde hij zijn plotseling ijzersterke stukken achter de mijne aan. Twintig zetten lang. Maar toen was ik ook geheel uitgekleed.
Ook Peter ging ten onder. Ook Tom.
In verhouding staan we een halfje voor zei Robert later opgelucht. Wat is dit een gezellige club, zei Ruurd tijdens de nazit met vele vluggertjes. Dat ik die wel won, bood nauwelijks troost.
Beware the Idus of March. Shakespeare en Cesar wisten er alles van. Die vijftiende maart startte een boeiend inkijk in de kunst van ons lievelingsspel. Vanuit de luie stoel thuis werd de goed voorbereide presentatie van Casper via Zoom bekeken en besproken.
Er kwamen steeds veelzijdiger stellingen op het scherm.Het nut van korte variaties versus diep rekenwerk werd uitgewerkt. En als je dan de meest geforceerde zet vindt, welke kandidaatzet zie je nog over het hoofd?
Noem het maar een training in het spel van de nauwkeurigheid. Want stel dat je aanstaande maandagavond vier variaties ziet en drie zijn winnend, dan kan daarvoor nog steeds (oh schrik) een sluitende verdediging bestaan.
En dit is nog maar het begin. Woensdag 29 maart gaat ’t verder. Half acht. Een levendige training. Als je je aanmeldt bij Casper stuurt hij vooraf de Zoom-link.
Kun je tegen die tijd vertellen hoe je (zwart begint) de onderstaande stelling aanpakt?
We hadden met z’n vijven lekker gegeten, het viertal plus morele sponsor Marcel. Na afloop wees hij deze weg naar Oosten-Toren 3 en wandelde vervolgens naar huis.
Of ik tegenover Frank van der Fluit mocht zitten, had ik gevraagd. De vorige keer had hij in
zes zetten van zichzelf verloren. Daarna hadden we een paar uur gezellig gepraat. Hem gunde
ik de revanche. Mij gunde hij een koffie, verrassend goed van smaak.
Volgens Frits bracht Frank de aanval van Max Lange in. Ik kende de man niet en reageerde
louter op wat Frank deed. We schoven wat heen en weer. Dat ging een tijd goed. Hij moet
gedacht hebben dat ik een dreiging had. Die pareerde hij, waardoor ik een dreiging kreeg.
En toen kwam die vierentwintigste zet. Ik had inmiddels zoveel manoeuvres bedacht,
dat ik daarmee doorging en niet met het lokkende mat in één. We zaten nog een tweede koffie
en zes zetten aan tafel. Toen was Frank toch wel uitgemanoeuvreerd.
Op dat moment zag ik Marcel opduiken. Hij was komen aanlopen om te kijken hoe we het
deden. Je bent tenslotte sponsor of je bent het niet. We deden 2-2. Voor Robert was de
ratingkloof te groot, Tom verloor tegen zijn zin en Peter, ja, Peter wordt zo langzamerhand
een reuzendoder. Maart had z’n staart geroerd.
Het was gisteravond een kampioennenwedstrijd: Najaarskampioen ontmoet Ratingkampioen C (groep groen).
En dit is hoe het ging; Wie kent deze opening niet?
Beide spelers viel hier iets op. Zwart bedacht zich dat al zijn omgedraaide Morra kennis toch niet goed in zijn hoofd zat. Het is ook altijd hetzelfde liedje. Wit ontdekte dat deze stelling nog nooit was voorgekomen en niet te vinden was in geen enkele Chess database.
Sportief maakte hij daar melding van. De kans dat het Zwart zou zijn opgevallen is te verwaarlozen. Voor aanvang van de partij hadden de witte Dame en Heer een dansje gemaakt en elkanders plek ingenomen. Oeps, wat nu?!
Wit opperde om opnieuw te beginnen, we konden ook Dame en Heer nu netjes op de plek zetten… was ik misschien voor die oplossing? Welja. En jij vroeg Zwart? Ik vind het best zei Wit. Zo gezegd zo gedaan.
Na een tijdje denken vond Zwart Dame d3 een sterke zet. En wel zo dat Wit in elk geval een kwaliteit zou verliezen, mogelijk zonder zelf averij op te lopen.
Terwijl Wit nadacht over de nieuwe krankzinnige situatie en hoe die op te lossen voegde Zwart Wit nog toe, dat met de Damezet een remise aanbod gepaard ging. Immers, dit voordeel was op valse gronden bereikt. Een uiteindelijk positief resultaat voor Zwart zou van geen betekenis zijn.
Na enig nadenken reikte Wit de hand. We deelden vreugd en smart. Wellicht een leuk opzetje voor de Wijnwedstrijd?
Afgelopen woensdag speelde EsPion 3 in de speelzaal van de Raadsheer op Kattenburg de uitwedstrijd tegen Fischer Z 2. In oktober werd van dezelfde tegenstander, ondanks dat het toen twee borden leeg liet, nipt verloren. Tijd voor revanche dus.
Nu liet de opponent slechts één bord leeg maar de weerstand op de overige zeven borden was op papier nog altijd behoorlijk. Dat leverde ook meteen kansen op in de strijd om de Kooij-kubus. De 192 punten die Henk Enserink in november had neergezet kon op een aantal borden onder vuur worden genomen.
Alfred slaagde daar met verve in door zijn 203 punten sterkere tegenstander te verschalken. Een mooie prestatie maar op dezelfde avond werd hij al overtroffen. Ron Admiraal (1602) legde met een overwinning op Geerhard Reink (1823) de lat op 221 punten. Dat ging zo:
Op de overige borden lieten de mannen van captain Frank er ook geen gras over groeien waardoor er een mooie einduitslag op het scorebord kwam:
De volgende wedstrijd is op 9 maart in het Bilderdijkpark tegen Amsterdam West 8.