Dit is de trofee voor de drakendoder.
De kubus is het symbool van de droom die uitkomt, de wens die bewaarheid wordt, de prijs die tot op de hoogste toppen van het kunnen bevochten en veroverd wordt.
Om het iets simpeler te zeggen, de Kooij kubus gaat naar de speler die in de externe competitie wint van iemand met een hogere rating en daarbij een groter ratingverschil overbrugt dan welk ander lid van EsPion dan ook.
Hoewel een ieder voor deze prestatie de hoed diep zal willen afnemen, is het voor de ongetwijfeld trotse winnaar beslist geen voorwaarde zelve het favoriete hoofddeksel van Robert Stephenson Smyth Baden-Powell te dragen.
De eerste ronde van de externe competitie bracht niet de successen waarop mischien gehoopt werd. De weinige winstpartijen werden gescoord volgens de voorspelling van professor Elo. De uitzondering was Frank Steenma. Hij versloeg Jaap Snoep van Fischer Z. Dat was een verschil van 98 punten. Niet slecht, maar het moet beter kunnen, zo meende Henk Enserink. Hij bond Jasper Dekker van Amsterdam West aan zijn zegekar, zie hier hoe, dat was een overbrugging van 198 punten. Daarmee was Henk enige tijd de drakendoder.
EsPion 3 is in het algemeen een bedaagd team, maar als ze los gaan zijn ze ook niet meer te houden. Dat bleek tegen Fischer Z 2. Ondanks een gemiddeld ratingtekort van bijna 200 Elopunten wonnen de onzen met 6½ – 1½. Alfred Vellekoop versloeg daarbij Jaap Snoep, een overbrugging van 203 punten. Als hij dat al wist kon hij er maar kort van genieten want Ron Admiraal won kort daarna van Geerhard Meink (zie hier voor deze partij). Dat was een verschil van 221 punten. Ga er maar aan staan.