We voeren nu zeven dagen lang een gezamenlijke huishouding, Roland en ik. Daarover ga ik uit privacyoverwegingen geen details prijsgeven. Nou vooruit, een kleine scene dan. Vanochtend, ik heb gedoucht, we hebben ontbeten. Nog snel stuur ik, haartjes nat, voor we naar de speelzaal gaan het dagelijkse blog naar de grote Johan. ‘Als mijn vrouw jouw vrouw zou zijn’ zegt Roland aarzelend, ‘dan zou ze nu aan je haar gaan plukken, een beetje volume erin brengen.’
Ik schiet in de lach. Dat is namelijk precies wat mijn vrouw ook doet.
Roland heeft een verse korte broek aangetrokken. ‘Dit is mijn oogstbroek’ zegt hij, ‘hierin ga ik punten pakken.’ Ik volg zijn voorbeeld, althans wat betreft het dragen van een schone
korte broek. ‘Bij moet er denk ik eerst nog gebloeid worden voordat er geoogst kan worden’ veronderstel ik. Afijn, op deze manier ouwehoeren we ons de dag door.
Bij mij staat een Zwitser op het menu. De Franse taal is niet erg aardig voor deze nationaliteit, weet de voormalig leraar Frans te melden. ‘Tu bois en Suisse?’ wordt iemand toegevoegd die alleen voor zichzelf wat inschenkt dan wel bestelt, licht Roland toe. Vrij vertaald: jij drinkt zeker in Zwitserland? Voorafgaand aan de partij vraag ik de Zwitser of hij deze uitdrukking ook in zijn taal kent en welke nationaliteit zij graag op de hak nemen, zoals wij ooit massaal met de Belgen deden.
Hij begrijpt me niet goed. Maar voordat ik een nieuwe poging kan doen klinkt het onverbiddelijke signaal van 9.30 uur. Het is dan een seconde of twintig muisstil, dan wordt er een knikje gegeven door de wedstrijdleider en gaat het spel op de wagen. Net alsof er beleefd gelegenheid gegeven wordt voor een kort gebed.
Ik vermoed dat de Zwitser daar geen gebruik van heeft gemaakt. In de analyse vindt hij dat op de derde zet de partij al verloren is voor hem. Hij overlaadt mij met complimenten, kortom een aardige man. Ik neem ze blij in ontvangst, maar er klinkt sinds gisteren ook een waarschuwend stemmetje. En ja hoor, thuis laat Stockfish zien dat wit nog heel lang spel had. Pas op zet 18 (zie diagram) maakt hij de beslissende fout als hij e3-e4 speelt. Aan jullie de schone taak om het in een paar zetten af te maken. Twee motieven helpen je op weg.
Wat betreft Roland, ik ga hem adviseren om morgen een dubbele oogstbroek aan te trekken. Hij bleef vandaag namelijk steken op een halfje. Ik zou denken, een halfje tegen een sterke speler, daar kan je mee thuiskomen. Maar Roland is ontevreden over zijn spel. Als later Stockfish laat zien dat zijn tegenstander zelfs duidelijk beter heeft gestaan en dat hij dus blij mag zijn met dat halfje, dan houd ik mijn mond. Je moet niet elke bal inkoppen. Ook in huwelijk is dat belangrijk.
Grappig is dat ik het morgen mag opnemen tegen deze Peter Thurauf. De man die nog drie dagen heeft om een aanvaardbare oogst binnen te halen treft zelf een 2000 speler. Als ik een muggenzifter ben zou ik hier melden dat de eigenlijke rating 1993 is, maar ik gun Roland wel een sterk verhaal. In een huwelijk moet je elkaar namelijk iets gunnen, ook als het een tiendaags huwelijk is.
Henk Enserink
De avonturen van Henk en Roland in Bodenmais:
1. Het verschrikkelijke juichen van Alexandra Popp
2. Risicomijdend
3. Boodschappen
4. Veelbelovend
5. Meisjes met rode haren
6. Geen kant op
7. Giftig
8. Scènes uit een huwelijk
9. Schijterig
10. Hemd
11. Kunterbunter
Ik schiet in de lach. Dat is namelijk precies wat mijn vrouw ook doet.
Roland heeft een verse korte broek aangetrokken. ‘Dit is mijn oogstbroek’ zegt hij, ‘hierin ga ik punten pakken.’ Ik volg zijn voorbeeld, althans wat betreft het dragen van een schone
korte broek. ‘Bij moet er denk ik eerst nog gebloeid worden voordat er geoogst kan worden’ veronderstel ik. Afijn, op deze manier ouwehoeren we ons de dag door.
Bij mij staat een Zwitser op het menu. De Franse taal is niet erg aardig voor deze nationaliteit, weet de voormalig leraar Frans te melden. ‘Tu bois en Suisse?’ wordt iemand toegevoegd die alleen voor zichzelf wat inschenkt dan wel bestelt, licht Roland toe. Vrij vertaald: jij drinkt zeker in Zwitserland? Voorafgaand aan de partij vraag ik de Zwitser of hij deze uitdrukking ook in zijn taal kent en welke nationaliteit zij graag op de hak nemen, zoals wij ooit massaal met de Belgen deden.
Hij begrijpt me niet goed. Maar voordat ik een nieuwe poging kan doen klinkt het onverbiddelijke signaal van 9.30 uur. Het is dan een seconde of twintig muisstil, dan wordt er een knikje gegeven door de wedstrijdleider en gaat het spel op de wagen. Net alsof er beleefd gelegenheid gegeven wordt voor een kort gebed.
Wat betreft Roland, ik ga hem adviseren om morgen een dubbele oogstbroek aan te trekken. Hij bleef vandaag namelijk steken op een halfje. Ik zou denken, een halfje tegen een sterke speler, daar kan je mee thuiskomen. Maar Roland is ontevreden over zijn spel. Als later Stockfish laat zien dat zijn tegenstander zelfs duidelijk beter heeft gestaan en dat hij dus blij mag zijn met dat halfje, dan houd ik mijn mond. Je moet niet elke bal inkoppen. Ook in huwelijk is dat belangrijk.
Grappig is dat ik het morgen mag opnemen tegen deze Peter Thurauf. De man die nog drie dagen heeft om een aanvaardbare oogst binnen te halen treft zelf een 2000 speler. Als ik een muggenzifter ben zou ik hier melden dat de eigenlijke rating 1993 is, maar ik gun Roland wel een sterk verhaal. In een huwelijk moet je elkaar namelijk iets gunnen, ook als het een tiendaags huwelijk is.
Henk Enserink
De avonturen van Henk en Roland in Bodenmais:
1. Het verschrikkelijke juichen van Alexandra Popp
2. Risicomijdend
3. Boodschappen
4. Veelbelovend
5. Meisjes met rode haren
6. Geen kant op
7. Giftig
8. Scènes uit een huwelijk
9. Schijterig
10. Hemd
11. Kunterbunter