Het is gedaan, zouden onze zuiderburen zeggen. Enkel de staart moet er in ronde 9 nog af. Dank aan iedereen die meegelezen en meegeleefd heeft.
Bodenmais staat synoniem voor glucksmomente, als ik de boodschap op veel souvenirs mag geloven. Het is een kreet met een hoog evangelisch gehalte, maar het klopt wat mij betreft wel. Hoewel er schaaktechnisch de nodige kommer en kwel was te verstouwen, plezier hebben we volop gehad. Daarom hebben we besloten om bij de receptie voor volgend jaar alvast drie appartementen te reserveren. De inschrijving start direct bij het verschijnen van dit blog.
Morgen laten we dit wintersportdorp achter ons. Het afficheert zich ook met glaskunst van de firma Joska. Kunterbunter noemen ze het zelf. Dat betekent zoveel als kakelbont, rijkgeschakeerd, kriskras, ordeloos. Het zou ook zomaar de omschrijving kunnen zijn van onze avonturen op de 64 velden, maar hier betreft het prijzige kunst. De objecten zijn soms mooi van lelijkheid. Oordeel zelf.
Sommige tuinen staan vol met deze kleurige glazen beesten. Bij het volgende object, een vogeldrinkschaal, slaat bij mij de twijfel toe. Mooi of afschuwelijk?
Of dit toernooi ons inzichten opgeleverd heeft? Ach, jullie kennen intussen het povere gehalte van onze analyses. Bescheidenheid past. Misschien is dat wel de les. En wat me bijblijft is dat schaken voor senioren een vermoeiende bezigheid is die ons toch nooit zal vermoeien.
Er is gisteren een hoop gepuzzel aan voorafgegaan, maar Roland rekent me voor dat een ratingprijs voor ons nog steeds tot de mogelijkheden behoort als we winnen. Veel prijzen zijn in natura, dus kijk niet gek op als we op maandag 15 augustus met een half varken aan komen zetten op de club.
De partijen van vandaag: Roland zijn partij was het langst gaande. Dat kwam uit, want we waren sowieso van plan de prijsuitreiking mee te maken, al was het maar uit respect voor deelnemers en organisatie. Hij moest helaas akkoord gaan met remise, dus geen ratingprijs voor hem.
Die kwam tot mijn verbazing bij de enige andere Hollander van het toernooi terecht. Ik schaam mij daar wel een beetje voor, want al na vijfentwintig minuten spelen had ik de partij moeten beslissen met een simpel mat in drie. Totaal gemist. Maar uiteindelijk bezweek mijn tegenstander gelukkig onder een drie uur durende druk. Niet erg efficiënt, maar zo kreeg ik wel waar voor mijn (inschrijf)geld. Het halve varken heb ik maar ingewisseld voor een briefje van 20.
Wiedersehn und tjuss!
Henk Enserink
De avonturen van Henk en Roland in Bodenmais:
1. Het verschrikkelijke juichen van Alexandra Popp
2. Risicomijdend
3. Boodschappen
4. Veelbelovend
5. Meisjes met rode haren
6. Geen kant op
7. Giftig
8. Scènes uit een huwelijk
9. Schijterig
10. Hemd
11. Kunterbunter
Bodenmais staat synoniem voor glucksmomente, als ik de boodschap op veel souvenirs mag geloven. Het is een kreet met een hoog evangelisch gehalte, maar het klopt wat mij betreft wel. Hoewel er schaaktechnisch de nodige kommer en kwel was te verstouwen, plezier hebben we volop gehad. Daarom hebben we besloten om bij de receptie voor volgend jaar alvast drie appartementen te reserveren. De inschrijving start direct bij het verschijnen van dit blog.
Morgen laten we dit wintersportdorp achter ons. Het afficheert zich ook met glaskunst van de firma Joska. Kunterbunter noemen ze het zelf. Dat betekent zoveel als kakelbont, rijkgeschakeerd, kriskras, ordeloos. Het zou ook zomaar de omschrijving kunnen zijn van onze avonturen op de 64 velden, maar hier betreft het prijzige kunst. De objecten zijn soms mooi van lelijkheid. Oordeel zelf.
Sommige tuinen staan vol met deze kleurige glazen beesten. Bij het volgende object, een vogeldrinkschaal, slaat bij mij de twijfel toe. Mooi of afschuwelijk?
Of dit toernooi ons inzichten opgeleverd heeft? Ach, jullie kennen intussen het povere gehalte van onze analyses. Bescheidenheid past. Misschien is dat wel de les. En wat me bijblijft is dat schaken voor senioren een vermoeiende bezigheid is die ons toch nooit zal vermoeien.
Er is gisteren een hoop gepuzzel aan voorafgegaan, maar Roland rekent me voor dat een ratingprijs voor ons nog steeds tot de mogelijkheden behoort als we winnen. Veel prijzen zijn in natura, dus kijk niet gek op als we op maandag 15 augustus met een half varken aan komen zetten op de club.
De partijen van vandaag: Roland zijn partij was het langst gaande. Dat kwam uit, want we waren sowieso van plan de prijsuitreiking mee te maken, al was het maar uit respect voor deelnemers en organisatie. Hij moest helaas akkoord gaan met remise, dus geen ratingprijs voor hem.
Die kwam tot mijn verbazing bij de enige andere Hollander van het toernooi terecht. Ik schaam mij daar wel een beetje voor, want al na vijfentwintig minuten spelen had ik de partij moeten beslissen met een simpel mat in drie. Totaal gemist. Maar uiteindelijk bezweek mijn tegenstander gelukkig onder een drie uur durende druk. Niet erg efficiënt, maar zo kreeg ik wel waar voor mijn (inschrijf)geld. Het halve varken heb ik maar ingewisseld voor een briefje van 20.
Wiedersehn und tjuss!
Henk Enserink
De avonturen van Henk en Roland in Bodenmais:
1. Het verschrikkelijke juichen van Alexandra Popp
2. Risicomijdend
3. Boodschappen
4. Veelbelovend
5. Meisjes met rode haren
6. Geen kant op
7. Giftig
8. Scènes uit een huwelijk
9. Schijterig
10. Hemd
11. Kunterbunter
Erg genoten van de verhalen! Graag volgend jaar weer.
Erg genoten van de verhalen! Graag volgend jaar weer.
Mijn schrijfsels hebben jullie dan helemaal niet meer nodig, Robert en Robbie ES,
jullie gaan het namelijk live meemaken in Bodenmais, het buurappartement is al gereserveerd