Morgenvroeg, vrijdag 29 juli, rijdt Roland om 7.30 bij mij voor en vertrekken we naar
Bodenmais, een wintersportplaatsje in Zuid-Beieren, vlak tegen de Tsjechische grens.
We spelen daar met nog 76 andere schakers een negendaags toernooi voor senioren. Parallel is er een open toernooi dat 172 deelnemers telt.
Het was een lang gekoesterd plan om als pensionado’s samen ergens in Europa een mooi
toernooi te gaan spelen. Nu is het zo ver en ik heb er veel zin in. Lekker monomaan bezig zijn met onze favoriete sport.
Of moet ik zeggen: ik had er veel zin in. Want nadat ik gisteravond bij het EK Duitsland heb
zien winnen van Frankrijk kwamen er voor het eerst serieuze bedenkingen. Ik heb me voorbereid om met regelmaat door thuisspelers van het gastland verslagen te worden, Roland en ik zitten tenslotte qua rating duidelijk in de onderste helft van het schema. Enkele nederlagen komen we wel te boven dacht ik.
Maar nu ik het gezicht gezien heb van Alexandra Popp nadat ze -eerlijk is eerlijk- twee fantastische goals scoorde, begin ik toch te twijfelen. De agressie op dat gezicht, angstaanjagend. Daarbij was het juichen van Maradonna bij zijn laatste WK kinderspel. De
schoonheid van de goals deed ze er wat mij betreft volkomen mee teniet.
Waar ik bang voor ben is, dat -nadat ik sportief in mijn lot berust heb en de tegenstander
een hand heb gegeven- hij gaat juichen zoals Popp dat deed. Een oerkreet uitstotend, dat ie daarna op de grond gaat liggen, dat zijn kompanen spontaan hun klok stilzetten en boven op hem springen. Kijk, dan is verliezen niet leuk meer.
Jullie gaan het allemaal meemaken. Ik ga proberen met regelmaat verslag te doen van wat
ons in Bodenmais overkomt, op en naast de 64 velden. Als het met lukt geïllustreerd met
een of meerdere diagrammen, als het me niet lukt roep ik graag weer de hulp van Johan in.
Morgen in de auto gaan Roland en ik een eigen juichritueel oefenen, dat de bedoeling heeft
alle Duitsers te ontdooien, te bevrijden van kramp en frustratie. Het worden vast mooie
dagen.
Henk Enserink
De avonturen van Henk en Roland in Bodenmais:
1. Het verschrikkelijke juichen van Alexandra Popp
2. Risicomijdend
3. Boodschappen
4. Veelbelovend
5. Meisjes met rode haren
6. Geen kant op
7. Giftig
8. Scènes uit een huwelijk
9. Schijterig
10. Hemd
11. Kunterbunter
Bodenmais, een wintersportplaatsje in Zuid-Beieren, vlak tegen de Tsjechische grens.
We spelen daar met nog 76 andere schakers een negendaags toernooi voor senioren. Parallel is er een open toernooi dat 172 deelnemers telt.
Het was een lang gekoesterd plan om als pensionado’s samen ergens in Europa een mooi
toernooi te gaan spelen. Nu is het zo ver en ik heb er veel zin in. Lekker monomaan bezig zijn met onze favoriete sport.
Of moet ik zeggen: ik had er veel zin in. Want nadat ik gisteravond bij het EK Duitsland heb
zien winnen van Frankrijk kwamen er voor het eerst serieuze bedenkingen. Ik heb me voorbereid om met regelmaat door thuisspelers van het gastland verslagen te worden, Roland en ik zitten tenslotte qua rating duidelijk in de onderste helft van het schema. Enkele nederlagen komen we wel te boven dacht ik.
Maar nu ik het gezicht gezien heb van Alexandra Popp nadat ze -eerlijk is eerlijk- twee fantastische goals scoorde, begin ik toch te twijfelen. De agressie op dat gezicht, angstaanjagend. Daarbij was het juichen van Maradonna bij zijn laatste WK kinderspel. De
schoonheid van de goals deed ze er wat mij betreft volkomen mee teniet.
Waar ik bang voor ben is, dat -nadat ik sportief in mijn lot berust heb en de tegenstander
een hand heb gegeven- hij gaat juichen zoals Popp dat deed. Een oerkreet uitstotend, dat ie daarna op de grond gaat liggen, dat zijn kompanen spontaan hun klok stilzetten en boven op hem springen. Kijk, dan is verliezen niet leuk meer.
Jullie gaan het allemaal meemaken. Ik ga proberen met regelmaat verslag te doen van wat
ons in Bodenmais overkomt, op en naast de 64 velden. Als het met lukt geïllustreerd met
een of meerdere diagrammen, als het me niet lukt roep ik graag weer de hulp van Johan in.
Morgen in de auto gaan Roland en ik een eigen juichritueel oefenen, dat de bedoeling heeft
alle Duitsers te ontdooien, te bevrijden van kramp en frustratie. Het worden vast mooie
dagen.
Henk Enserink
De avonturen van Henk en Roland in Bodenmais:
1. Het verschrikkelijke juichen van Alexandra Popp
2. Risicomijdend
3. Boodschappen
4. Veelbelovend
5. Meisjes met rode haren
6. Geen kant op
7. Giftig
8. Scènes uit een huwelijk
9. Schijterig
10. Hemd
11. Kunterbunter
Wat Popp betreft: 100% mee eens! En verder, veel plezier jongens!
Wenn du an boden bist. Freu dich. Die letzten werden die ersten sein.