Maar daar gaat deze aflevering niet over. Hij gaat over mannen in een luxe positie, mannen die er zomaar een week tussenuit knijpen, die de wereld de wereld laten. Ze duiken onder, lappen verplichtingen aan hun laars en storten zich monomaan en fanatiek op een spelletje. Heerlijk! En ik voel me bevoorrecht dat te kunnen doen. De titel had wat mij betreft ook ‘spelende jongens’ kunnen zijn.
Ik dacht zonet ook nog aan ‘man in tijdnood’. Die aflevering zou niet gaan over de moeilijk te vatten eindigheid van het leven, ook een spelende man flitst dat soms door het vrijgestelde hoofd. Daarmee onderscheid hij zich van zorgeloos spelende jongens. Nee, man in tijdnood gaat over uw correspondent die deze dag weinig gelegenheid krijgt om te berichten over Vlissingen. De laatste ronde begint zometeen namelijk al om 11.30 uur en het huisje moet ook nog schoon. Soms moet er toch ook even gewerkt worden. Geen tijd dus om diagrammen in te voeren. Geen tijd om nachtelijk elkaars potjes langdurig te analyseren. Enkel wat flarden van de mondelinge evaluatie in de auto.
Harrie vond dat zijn partij nergens over ging. ‘We ruilden alles af en toen was het remise.’ Maar ja Harrie, wel weer tegen een sterkere tegenstander.
Alleen over mijn eigen partij kan ik iets uitvoeriger zijn. Ik mocht aantreden tegen Tejo Hagen. ‘Onze eerste officiële partij’ checkte ik bij Tejo, die ik van gezicht wel ken. In het Kees Besselinktoernooi, waar hij vaak van de partij is, moet ik wel ooit tegen hem gespeeld hebben. ‘Leuk toernooi, dat heb ik vorig jaar gewonnen’ zei Tejo. ‘Weet je dat nog?’
Ik wist het nog, ik mag daar namelijk altijd de prijzen uitdelen. Maar ik moest hem wel nuanceren. ‘De B groep zal je bedoelen’ zei ik zo neutraal mogelijk. Tejo knikte, onverminderd enthousiast. De F groep was hem waarschijnlijk ook goed geweest, want het bleek de eerste prijs te zijn die hij ooit met schaken gewonnen had. ‘Honderd euro’ zei hij op een toon die nog steeds ongeloof verraadde.
De bel ging, de handen werden geschud en Tejo zei: ‘tegen jou kan ik natuurlijk niet anders dan 1.c4 spelen.’ Aardige man, die Tejo. Het werd ook nog eens een mooie pot nadat ik vervolgde met het dubieuze 1…g5. Om 21.30, na drie uur zwoegen dus, bood hij remise aan, wat hij een uur later herhaalde. Ik weigerde, natuurlijk weigerde ik. Als je duikt moet je het goed en consequent doen.
Toen hij rond 23.00 uur slechter begon te staan fluisterde hij opeens: ‘toch leuk dat we doorgegaan zijn Henk.’ Kijk, dat noem ik stijlvol. Dat zijn nou de mensen die naar een Kees Besselink toernooi toekomen. Harrie en Roland cirkelden het laatste rond mijn bord en zagen om 23.30 dat Tejo opgaf. Er viel eindelijk niets meer te verzinnen. ‘Erg sterk gespeeld’ zei hij ook nog. Het boze Duitse meisje kan er een voorbeeld aan nemen.
Vandaag staat in het teken van de 50%. Henk en Roland proberen die te handhaven. Harrie kan er middels een overwinning nog op uitkomen. Als dat lukt kennen we hem de Emergo prijs toe. Een prijs die door ons zelf in het leven is geroepen. Hij is voor de speler die na een slechte start de beste slotserie neerzet. Ik denk dat niemand dan kan tippen aan zijn 4,5 uit 5. Ook een Kamsky of van Wely niet.
Morgen meer Luctor,
Henk