Het zilveren cupteam van EsPion maakte afgelopen maandag voor het eerst in twee jaar tijd zijn opwachting in de bekercompetitie. Aangezien toen op een regenachtige maandagavond het onderspit werd gedolven tegen Almere, was het er alles aan gelegen nu wel de volgende ronde te bereiken. De horde die genomen moest worden heette ditmaal Isolani.
De wedstrijd zou oorspronkelijk bij Isolani op 18 november worden gespeeld maar omdat zij in een horecagelegenheid spelen die vanwege coronaregels vroeg dicht moet, ging dat op het laatste moment niet door. Teamcaptain Roland heeft toen uitonderhandeld dat de thuisspelende partij ons maandag mocht bezoeken in ons knusse bovenzaaltje. Dit pakte goed uit, zoals u hieronder kunt lezen.
Wij speelden in de opstelling Constantijn (w), Rudolf (z), Roland (w) en Johan (z). Mijn partij kabbelde rustig voort en terwijl zich een klein voordeel uit de opening ontwikkelde nam ik ook even de tijd om de andere borden te inspecteren. Mijn vluchtige inschatting was dat op bord 2 en 3 Rudolf en Roland goed leken te staan, terwijl Johan op bord 4 met zwart een meer gelijke stelling bereikte.
Terwijl de vier partijen zich verder ontwikkelden liet de verwarmingsinstallatie in het zaaltje ook op ritmische wijze van zich horen. Het was onder dit gedrup dat de schaakpunten binnen begonnen te regenen, want na iets meer dan anderhalf uur spelen viel het doek plots voor de tegenstander van Roland, waardoor wij op 1-0 kwamen. Vrij kort daarna wist ik zelf ook mijn partij te winnen. Mijn tegenstander zag het niet zitten om in de verdrukking door te spelen en deed in plaats daarvan een stukoffer voor 3 pionnen. Helaas voor hem stonden mijn overgebleven stukken erg sterk en daardoor moest hij al snel opgeven.
Door deze 2-0 voorsprong halverwege was de wedstrijd al beslist, omdat volgens de reglementen bij een 2-2 stand de score op de hogere borden het zwaarst telt. Op de borden 2 en 4 vond er nog strijd plaats. Rudolf had zijn positionele voordeel inmiddels omgezet in stukwinst en hoewel zijn tegenstander er alles aan deed de wateren te vertroebelen leek deze partij toch wel gespeeld.
Johan belandde ondertussen met ruim een half uur minder op zijn klok dan zijn tegenstander in een pionneneindspel. Zoals vaker in dit soort eindspelen gebeurt, mondde dit uit in een pionnenrace, waarvan de uitkomst was dat beide heren nog even verder mochten spelen met ieder een dame op het bord. Johan’s opponent zag echter een geforceerde dameruil over het hoofd waarna er van zijn stelling geen kaas meer gemaakt kon worden, zodat ons houten scorebord de stand 3-0 mocht aangeven. Hierna wist ook Rudolf zijn voordeel te verzilveren zodat het zilveren cupteam vol tevredenheid kan terugkijken en vol vertrouwen kan vooruitzien. Vier nul, en nu op naar de kwartfinale!
Constantijn
De wedstrijd zou oorspronkelijk bij Isolani op 18 november worden gespeeld maar omdat zij in een horecagelegenheid spelen die vanwege coronaregels vroeg dicht moet, ging dat op het laatste moment niet door. Teamcaptain Roland heeft toen uitonderhandeld dat de thuisspelende partij ons maandag mocht bezoeken in ons knusse bovenzaaltje. Dit pakte goed uit, zoals u hieronder kunt lezen.
Wij speelden in de opstelling Constantijn (w), Rudolf (z), Roland (w) en Johan (z). Mijn partij kabbelde rustig voort en terwijl zich een klein voordeel uit de opening ontwikkelde nam ik ook even de tijd om de andere borden te inspecteren. Mijn vluchtige inschatting was dat op bord 2 en 3 Rudolf en Roland goed leken te staan, terwijl Johan op bord 4 met zwart een meer gelijke stelling bereikte.
Terwijl de vier partijen zich verder ontwikkelden liet de verwarmingsinstallatie in het zaaltje ook op ritmische wijze van zich horen. Het was onder dit gedrup dat de schaakpunten binnen begonnen te regenen, want na iets meer dan anderhalf uur spelen viel het doek plots voor de tegenstander van Roland, waardoor wij op 1-0 kwamen. Vrij kort daarna wist ik zelf ook mijn partij te winnen. Mijn tegenstander zag het niet zitten om in de verdrukking door te spelen en deed in plaats daarvan een stukoffer voor 3 pionnen. Helaas voor hem stonden mijn overgebleven stukken erg sterk en daardoor moest hij al snel opgeven.
Door deze 2-0 voorsprong halverwege was de wedstrijd al beslist, omdat volgens de reglementen bij een 2-2 stand de score op de hogere borden het zwaarst telt. Op de borden 2 en 4 vond er nog strijd plaats. Rudolf had zijn positionele voordeel inmiddels omgezet in stukwinst en hoewel zijn tegenstander er alles aan deed de wateren te vertroebelen leek deze partij toch wel gespeeld.
Johan belandde ondertussen met ruim een half uur minder op zijn klok dan zijn tegenstander in een pionneneindspel. Zoals vaker in dit soort eindspelen gebeurt, mondde dit uit in een pionnenrace, waarvan de uitkomst was dat beide heren nog even verder mochten spelen met ieder een dame op het bord. Johan’s opponent zag echter een geforceerde dameruil over het hoofd waarna er van zijn stelling geen kaas meer gemaakt kon worden, zodat ons houten scorebord de stand 3-0 mocht aangeven. Hierna wist ook Rudolf zijn voordeel te verzilveren zodat het zilveren cupteam vol tevredenheid kan terugkijken en vol vertrouwen kan vooruitzien. Vier nul, en nu op naar de kwartfinale!
Constantijn