Boek-Schaak-Wijn-Wedstrijd
of hoe een Mug een Olifant wordt
Donderdag 8 januari 2015 waren veel leden afgekomen op wat als een Nieuwjaarsborrel inclusief een alternatief potje schaken te boek staat.
Een goede opkomst van ongeveer 35 leden. Helaas ontbraken er dus nogal wat schakers. Maar dat mocht de onderlinge pret niet drukken.
Frans Kerkhoff had een onovertroffen hindernissen parcours bedacht waar sterkere spelers struikelend en de mindere goden zich in volle glorie over zouden gaan begeven. Dat was de opzet.
Hoewel de avond geen winnaars en verliezers zou kennen is dat toch een niet te negeren eigenschap van schakers, of velen onder hen. Spelen gaat om winnen. Vandaar dat het soms fanatiek er aan toe ging. Gelukkig ook vaak met een lach zonder traan.
In de eerste ronde werden spelers over poules van 4 verdeeld die telkens in rating zoveel mogelijk van elkaar verschilden. Die ratings waren afgeleid, of beter gezegd afgerond op getallen waar makkelijker mee te rekenen viel, van de KNSB rating van november 2014. Een lichte teleurstelling merkte ik bij Ruut die zichzelf iets gestegen zag. Het lag echter aan onze afronding, in zijn geval naar boven..
In de onderlinge competitie van de 4 werd het rating verschil uitgedrukt in een verschillend aantal weg te nemen pionnen of stukken, en tevens werd de hogere rating getroffen in bedenktijd. Die was korter ten opzichte van de ‘zwakkere’ speler.
Al met al ontstonden er dwaze situaties zoals bij Dick tegen Dicky. Dick moest opboksen tegen Dicky die 9 kredietpunten bezat. Dat wil zeggen genoeg om bijvoorbeeld een Paard, een Loper en 3 Pionnen bij Dick weg te nemen. Daarnaast restte Dick slechts 3 minuten om de partij in zijn voordeel te beëindigen terwijl Dicky rustig aan kon doen met 17 minuten.In diezelfde groep bevonden zich ook Jan Fikkens en Pieter Kok. Nu ik het nakijk zie ik dat Dick in de 3 partijen die totaal een uur zouden kunnen duren slechts zelf totaal 15 minuten bedenktijd had. Toch scoorde hij met 2 uit 3 niet verkeerd.
Een andere groep had een speler die dit soort onzin potjes wel ligt: Henk Enserink. Hij scoorde het volle pond tegen Raymond Dernier, Jaap de Kreek en Tony Wagenaar. Waarbij opgemerkt dat Raymond Dernier, hebben jullie die mooie foto van hem en zijn geliefde al op onze website zien blinken?- 0 punten scoorde.
Zo heeft iedereen met handicaps moeten spelen in kleine of grotere mate.
Na een borrel op het nieuwe jaar, aangeboden door het bestuur van Espion startten we met de tweede ronde waarin de min of meer gelijk geëindigde spelers aan elkaar werden gekoppeld.
Daar trof mij vooral de partij tussen Rob Ansink en Dicky Hamming. Rob had niet veel bedenktijd meer over terwijl Dicky met 15 minuten nog rustig aan kon doen. Ze had echter met een niet onbelangrijk probleem te kampen: een dreigend mat. En daar was met een gerichte Paard-zet voorlopig aan te ontkomen. Na enig nadenken pakte ze gelukkig (ja, soms merk ik enige partijdigheid bij mezelf) het Paard. Maar tot mijn schrik plaatste ze dat niet op het belangrijke veld. Zelfs Rob was onthutst want hij had min of meer al hardop duidelijk gemaakt waar dat Paard naartoe moest. En misschien heb ik het me verbeeld ten gunste van de versiering rond dit verhaal maar ik meen ook nog dat Rob Dicky de zet wilde laten terugnemen. Maar het bekende ‘Nee’ van Dicky bracht Rob tot de slotconclusie: ‘dan is het mát’, en hield triomfantelijk z’n hand met daarin een dooie sigaar omhoog.
Als mede organisator ben ik een excuus aan Roald verschuldigd! Ik ben niet alleen vergeten Roald in te delen in de eerste ronde, maar plaatste hem in de tweede ronde ook nog eens in een poule van 3! Sportief als hij is nam hij me dat niet kwalijk, wel dat de biertjes niet echt koud waren.. Bestuur!
Goed, winnaars, verliezers. Aan het eind van de avond nam Gerard het woord. De hoogst genoteerden konden gelijk met de laagst genoteerden een fles wijn of puur vruchtensap incasseren en daarnaast 2 boeken kiezen uit de stapels die ons ooit door een onbekende zijn toebedeeld.
Dat ik een goedwillende amateur in de organisatie ben of gewoon niet kan tellen blijkt uit de opmerking van Mick Vaassen –hij deelde de eerste plaats met Bram van der Vegt en David Kips met 5 ½ punt- dat hij blij is met de geboden kans om als eerste 2 mooie boeken te kiezen temeer omdat hij eigenlijk geen 5 ½ maar 4 ½ punt had gescoord. Ik hoop niet dat iemand anders nu knarsetandend thuis zit.
Over thuiszitten gesproken. Gerard Diependaal heeft in alles de honneurs waargenomen voor de afwezige voorzitter Raymond Altman. Zoals op de website te lezen valt is zijn vakantie in Bali (ja, Bali Ad!) er ook een van een confrontatie met een virus geweest. Zolang de recherche de zaak nog in behandeling heeft is nog onduidelijk of het slachtoffer is getroffen door een (tijger) mug of dat dat verhaal is opgeblazen tot een olifant. Ik kan hem slechts sterkte wensen en Gerard bedanken voor zijn inbreng en zijn assistentie aan ons. Behalve Raymond ontbrak natuurlijk een ander lid die we tenzij op (fiets) vakantie altijd zien: Cor Bergveld. Hoewel hij zelfs even heeft gespeeld met idee toch ook langs te komen bleek dat toch iets te hoog spel. Hopelijk zien we hem ook snel terug.
Rest me namens Frans te danken voor de vrolijke noten die tot ons kwamen die avond.
Uitgekeken naar een verslag van de Wijnwedstrijd en wordt op mijn wenken bediend! Ongedurig als ik was had ik Robert op een actief moment al gebeld voor een mondelinge impressie, de geschreven versie bevestigt dat het een schaak spektakel is geweest zoals de Wijnwedstrijd is bedoeld. Jammer dat ik er niet deelgenoot van heb kunnen zijn. Vanwege een mug? Tegen de arts in Bali kan ik na twee ochtenden onderzoek op de tropenpoli van het AMC zeggen: ‘spinnenkoppen zijn nog geen struisvogels, al hebben ze lange poten’ en ‘een wijze hen legt wel eens een ei in de brandnetels’ maar vooralsnog ben ik wel het ‘haasje’ en ‘zijn in het donker al katten grijs’. Tot gauw weer op de clubavond!