Iets ongelofelijks

Hij las het op hun site, er was iets ongelofelijks gebeurd, toen hij verder bladerde zag hij dat dat eigenlijk elke wedstrijd van dat team gebeurde.  Wat een bijzonder team.

Ze speelden voor een fervent schaker als hij was en is iets te ver weg. Eigenlijk zelfs onder water. Want niet lang geleden was het er nog IJsselmeer, toen kwamen de koolzaden en nu is het de achtste stad van Nederland. Het groeit snel net als de RAI, die houdt ook maar niet op met groeien.
De auteur van al dat ongelofelijks was meegekomen. We waren blij hem te zien, al hoopten we dat wij nu zelf iets ongelofelijks mee mochten maken. Want de pijnlijke nederlaag tegen de Amstel (ik zal u niet vermoeien met hoe ik van Oom Jan verloor ook al leerde hij mij schaken) was nog vrij recent. En in deze sterke poule zal het om een paar punten gaan.

Mijn tegenstander vandaag was een neef van de burgemeester en zoon van de bakker. We hadden er een leuk gesprek over. Hij kende mijn vroegere teamgenoot niet. Al was het wel familie denk ik (ik bedoel nu de voetballende psycholoog, voor de echte ingewijden, die samen met mij de laffe tactiek van AVMJ 3 uitdacht, een team vol oude knarren die vanuit een granieten defensie de tegenstanders wegcounterde, lang voordat landen als IJsland en Portugal daar mee begonnen). Een manoeuvreerpartij kreeg ik, wie verbreekt het eerst de spanning. Ik dacht te lang na of mijn klok had kuren.

Tot ieders verbazing speelde Henk remise. Eric stond eigenlijk ok, maar ging toch ten onder. Rudolf had dit weer te niet gedaan en zo stond het gelijk 1,5 -1,5.

Ik had nu wel erg weinig tijd over. En dan maar het thematische b5 spelen. Het was hierna door niet genoeg doorpakken opeens een kluitje stukken in de hoek, ik hield ze ternauwernood bij elkaar.

Aan mijn andere zijde sprak een Almeerder vertwijfeld ik houd er  mee op, dit heeft geen zin meer. Hij was door Willem vreselijk opgebracht, rustig als met een bulldozer van het bord geschoven, leuk om te zien, niet fijn om te ondergaan.

Henk wilde wel noteren zodat mijn gebroddel bewaard zou blijven: Dank! Want ik had minder dan 5 minuten en mijn tegenstander vele minuten meer. Toch gebeurde er nu iets. Hij voelde zijn overwicht en wilde dus niet een zetherhaling die ik uit het kluitje stukken wist te persen. Dat pakte goed uit want ik ruilde mijn slechte stukken voor zijn goede ten koste van een pion. Maar ik had goed gezien dat ik die terug zou winnen. Nu had ik toren en paard tegen loper en toren met een pion minder. Ik won de pion terug. Ik centraliseerde mijn paard , ik activeerde mijn toren, liep naar voren met mijn koning. Voerde langzaam de druk op en tot mijn vreugde bezweek hij onder deze acties. Dat was voor mij iets ongelofelijks, al relativeerde het digitale rekentuig later deze prestatie behoorlijk…… maar ja dat houden we dan maar onder de pet;-).

Doordat Léon en Roland ook wonnen en Dick remiseerde scoorden we zo waar 6-2 voor ons ongekend. Een belangrijke overwinning die hard nodig was. Schaken is dan opeens weer een leuk spel, en ik heb praatjes voor twee dan na afloop.

En dus ja er gebeurde iets ongelofelijks vandaag!!