Het was alweer drie jaar geleden, maar op de eerste zondag van september was het er weer: het zomerfeest in het Amstelpark. Er zijn dan allerlei activiteiten, van dansworkshops tot kunstexposities. Wij werden benaderd voor deelname als schakers en net als toen bleken een aantal leden bereid er een gezellige schaakmiddag van te maken.
Logistiek is het lastigste aan zo’n middag het transporteren van het benodigde schaakmateriaal. Gelukkig bood Peter Urbanus hiervoor hulp aan met zijn handige fietstassen en Johan was aanwezig om “toezicht te houden en commentaar te geven”. Daarmee was dit karweitje snel geklaard.
Bij aankomst op onze prominente plek bij de vijver dienden de belangstellenden zich al aan voordat alle borden goed en wel klaar stonden. Er werd geschaakt in de schaduw en in de zon. Tegen tegenstanders jong en oud en van ieder continent. Al snel moest ik het eerste halve punt cadeau doen tegen een broekie uit Oekrainë en de middag was nog maar net begonnen.
Ondertussen druppelden er nog meer leden van EsPion binnen. Pieter Kok nam het op tegen soms bijna 80 jaar jongere opponenten en Dick had speciaal vrijgenomen van zijn zondagse werkzaamheden om een paar parkgangers goed van het bord af te rossen. Ook Daniël en Peter Stolp hadden tijd voor een paar parkpotjes, hoewel die laatste met diens vrouw aan de zijlijn bleef.
Het kan ook zijn dat enkele clubleden mij ontgaan zijn, want even later was ikzelf volledig ondergedompeld in een driedelige match tegen een kundige schaakveteraan. Voor ik tijd had om adem te halen werd ik al uitgedaagd door twee broers van een gezin uit Brazilië. Acht en zes jaar waren ze maar toch al veel sterker dan hun vader, zo werd mij door hen met ondeugende grijnzen verzekerd. Het was een patroon op deze middag. Zo vertelde een man van middelbare leeftijd aan zijn tegenstander hoe hij van zijn elfjarige zoon geleerd had dat “alles om het centrum gaat”. Jong leert van oud maar andersom kan blijkbaar ook.
Rond vijven toverde Dick een zak borrelnootjes te voorschijn en werd tevreden teruggekeken op een geslaagde middag. Als de middag een schaakpartij was, dan was de opening goed, het middenspel enerverend en het eindspel vrolijk. Hopelijk volgend jaar september weer.
Constantijn
Logistiek is het lastigste aan zo’n middag het transporteren van het benodigde schaakmateriaal. Gelukkig bood Peter Urbanus hiervoor hulp aan met zijn handige fietstassen en Johan was aanwezig om “toezicht te houden en commentaar te geven”. Daarmee was dit karweitje snel geklaard.
Bij aankomst op onze prominente plek bij de vijver dienden de belangstellenden zich al aan voordat alle borden goed en wel klaar stonden. Er werd geschaakt in de schaduw en in de zon. Tegen tegenstanders jong en oud en van ieder continent. Al snel moest ik het eerste halve punt cadeau doen tegen een broekie uit Oekrainë en de middag was nog maar net begonnen.
Ondertussen druppelden er nog meer leden van EsPion binnen. Pieter Kok nam het op tegen soms bijna 80 jaar jongere opponenten en Dick had speciaal vrijgenomen van zijn zondagse werkzaamheden om een paar parkgangers goed van het bord af te rossen. Ook Daniël en Peter Stolp hadden tijd voor een paar parkpotjes, hoewel die laatste met diens vrouw aan de zijlijn bleef.
Het kan ook zijn dat enkele clubleden mij ontgaan zijn, want even later was ikzelf volledig ondergedompeld in een driedelige match tegen een kundige schaakveteraan. Voor ik tijd had om adem te halen werd ik al uitgedaagd door twee broers van een gezin uit Brazilië. Acht en zes jaar waren ze maar toch al veel sterker dan hun vader, zo werd mij door hen met ondeugende grijnzen verzekerd. Het was een patroon op deze middag. Zo vertelde een man van middelbare leeftijd aan zijn tegenstander hoe hij van zijn elfjarige zoon geleerd had dat “alles om het centrum gaat”. Jong leert van oud maar andersom kan blijkbaar ook.
Rond vijven toverde Dick een zak borrelnootjes te voorschijn en werd tevreden teruggekeken op een geslaagde middag. Als de middag een schaakpartij was, dan was de opening goed, het middenspel enerverend en het eindspel vrolijk. Hopelijk volgend jaar september weer.
Constantijn
Gisteren een paar potjes in het Amstelpark geschaakt met aardige Es-ers. Komend seizoen wil ik wel extern (KNSB en SGA) meespelen aan het achtste bord, als een soort Ausputzer, maar ik kan niet beloven dat ik bij iedere wedstrijd aanwezig zal zijn. Ik ben (al lang) geen clubschaker meer, maar nog wel ratinglid van de KNSB.
Met vriendelijke groet.
Ik heb niets vernomen terwijl de competitie eerdaags begint. Ik neem dus maar aan dat jullie van mijn aanbod geen gebruik willen maken. Voor de zorgvuldigheid herroep ik hierdoor mijn aanbod.
Mvg,
Ruud
Het was echt zomerschaak tegen onbekende schaakliefhebbers maar ook vertrouwde mensen, zelfs dierbare oud clubgenoten zoals Maria de zus van Ad Mank.
De goden hebben ook bij haar een brok marmer naar het hoofd gegooid. Ze zag er toch heerlijk zomers uit en zelfs met mijn gebrekkig hoorvermogen was het geen dubbele monoloog….
Mijn mijmering op deze dag -elke dag is mijn favoriete dag- was dat de spelers voorbij gaan maar ons spel blijft ook in zonnige parken !