De grote confrontatie begint om half 10. Op papier is het eerste favoriet, want zij hebben de hogere ratings. Maar die ratings zijn gebaseerd op partijen met klassiek speeltempo, dus minimaal anderhalf uur per persoon per partij. Puur schaaktalent komt vooral bovendrijven bij minder bedenktijd. En dat talent is oververtegenwoordigd in het tweede. Ware het blitz, dan zou er geen twijfel bestaan over de favorietenrol van het tweede. Maar vanavond spelen we rapid. Het kan dus alle kanten op!
Wij van het eerste spelen op volgorde van rating. Ik zit dus aan bord 3 en verwacht de ratingnummer 3 van het tweede, zijnde Cor, tegenover me te zullen treffen. Maar, nee, hun captain, blitzwonder Es, heeft anders besloten en heeft zichzelf aan bord 3 gezet. Slecht nieuws. In het klassieke schaak is de onderlinge stand 1-1, maar met kortere bedenktijd heb ik nog nooit, zelfs niet in vriendschappelijke potjes, meer dan een nul tegen Robert weten te scoren.
Na een minuut of twee klinkt er schuin tegenover me gejuich op. Cor heeft Harrie in pakweg 10 zetten mat gezet. Het zal sowieso de avond van Cor worden, want een paar uur later verliest Mick aan de andere kant van de Amstel zijn laatste interne partij, waardoor Cor zich kampioen van de B mag noemen! Proficiat, Cor!
Wellicht geïnspireerd door de snelle voorsprong van zijn team zet Robert ons bord in vuur en vlam met een gewaagd stukoffer. De computer vindt het niks, maar vanavond wordt er niet tegen computers gespeeld, maar tegen mensen van vlees en bloed. Het wordt een lastige partij voor beiden. Mijn koningsstelling is door het offer redelijk gebroken, maar ik heb een sterk paard op e5, dat wits zware stukken bij mijn koning weet weg te houden. Op een gegeven moment komen beiden niet echt verder meer en besluit ik remise aan te bieden. Ik heb dan nog iets minder dan 3 minuten over, Robert 2. Robert kijkt eerst eens naar de andere borden. Tijn en Tim staan goed tot gewonnen tegen respectievelijk Mart en Frans. Dat ziet er dus slecht uit voor het tweede en Robert besluit na een halve minuut om door te spelen. Met nog maar iets meer dan een minuut op de klok gooit Robert zijn koningspionnen naar voren. Moedig, maar ook een tikkeltje overmoedig. Een paar zetten later staat niet mijn koning, maar zijn koning op de tocht. En met nog een paar seconden op de klok trapt hij in een familieschaak. Niet veel later is het mat.
In de tussentijd heeft Tijn zijn voordeel tegen Mart in winst weten om te zetten. Maar Tim heeft zich in extremis de kaas van het brood laten eten door Frans. Eindstand: 2-2! Had Robert mijn remiseaanbod toch maar aangenomen… Aan de bar wordt vervolgens een staakt-het-vuren bezegeld voor de duur van 12 maanden. Volgend jaar vliegen we elkaar weer naar de strot!
Marcel Kusse