Dubbele competitie in poule C. Ik win de eerste vijf partijen op rij: Mick, Geert, Constantijn, Jaap, Robert. Ben niet te houden, zie alles scherp, vierenzestig velden en een klok. Wat een verademing om even alleen deze wereld te hebben. En dan
… als laatste tegenstander in de eerste helft van de competitie zit Bram tegenover mij. De vierde zet verstapt mijn paard zich onderweg van b1 naar c3, richtingsgevoel kwijtgeraakt en belandt op d3. Onreglementaire zet wordt geclaimd. ’t is goed….opening zag er toch al niet mooi uit, maar toch… paard moet op stal. Eerste nul geïncasseerd met het onbehaaglijk gevoel dat de tweede helft de vermoeidheid zal toeslaan. Mijn lijf volgt mijn gevoel, het hoofd sputtert nog tegen, maar de ene na de andere zet die ik doe komt mij volstrekt onbekend voor. Mijn arme koning voelt zich in de steek gelaten, zwart of wit, het maakt niet uit, ik laat hem onbeschermd en hij wordt twee keer van het bord geslagen. De klok lijkt plotseling op een dubbele Duracell batterij te lopen en houdt er consequent na vijf minuten koppig mee op. Ik weet er nog tweeënhalve punt bij te sprokkelen en wordt uitgeroepen tot winnaar van poule c. Het voelt onterecht. Wat stelt buiten mededinging nou voor ? Robert dus. Aan de eindstreep één punt meer dan ik. Hij speelde de eerste avond niet mee. Presteert zonder in de gelegenheid te zijn geweest om eerst een avondje ‘warm’ te draaien. Was natuurlijk wel uitgerust na een vakantieperiode in Zwitserland, maar toch, ere wie ere toekomt ! Buiten mededinging.
Poule A, daar gebeurde het: Tim van Daalen gedeeld tweede met 8 1/2 punt. De jeugd klopt aan.