Het 5e op 11/02 naar 0-4

Verstopt achter bochtige straten ligt de ingang van een verzameling voetbalvelden. Het is de overkant van het IJ.

“Mijn kleinzoon speelt hier” zei Tom.

Nadat hij mij en wat later Ruut had opgehaald, loodste hij ons manmoedig door een kronkelig doolhof, manoeuvreerde scherp tussen paaltjes en fietsen door en zette ons neer naast de zijdeur van een twee verdiepingen hoog clubgebouw.

Via de kleedkamers kwamen we een etage hoger. Daar lag een grote, bijna lege zaal. Ergens in de ruimte zat Pieter. Hij wuifde. In de grote ruiten achter hem weerspiegelde het schijnsel van lichtmasten. Daar buiten werd hier en daar wat tegen ballen geschopt.

Om kwart over acht werden we aan tafel genood. Tegenover ons zaten de rustige maar hartelijke mannen van Volewijckers 3. Ze hielden ons ‘n wijle gezellig bezig.

Ruut begon als eerste rond te drentelen. Zijn tegenstander was 132 ratingpunten rijker die door Ruut doortastend werden geconsumeerd. Nu bekeek hij om beurten de drie resterende partijen. Als je Ruut een beetje kent, weet je dat hij dat maar met moeite stilzwijgend deed.

Vervolgens ging het snel. Jaap en dan Tom en dan Pieter keken tevreden. De grote zaal bleef bijna leeg. Na een vlotte consumptie was het goed huiswaarts keren.