Espion-3 is (even) de weg kwijt

Onze webmaster meldt enigszins vilein dat het derde team op het nippertje van de hekkensluiter wist te winnen. Dat is feitelijk correct, maar er zijn verzachtende omstandigheden op te voeren.

Zo was er ondanks de accurate inbreng van Bram met betrekking tot de te volgen route richting Schaakvereniging Almere toch iets misgelopen. Niet bij Bram, en ook niet bij Alfred die beiden op eigen gelegenheid keurig aankwamen, maar wel op het restje. In twee bolides vertrokken de zes anderen vanaf Torendael, alwaar we Ton van der Eyden nog juist op tijd troffen en konden melden dat niet zijn team die avond aan de beurt was.
Jos nam de positie van achtervolging in. Met Mart en Frans als passagiers een sterk trio. Wij, Cor en ik lieten ons rijden door Gerard. In onze auto deed zich gelijk een probleem voor: wie had het adres…..
Gelukkig, Cor is voorzien van de modernste hulpmiddelen en zo vond hij via internet een adres. En via dezelfde handy kon hij ons vertellen hoe te rijden. Het werd een lange tocht die ver na achten eindigde op het genoteerde adres. Echter, niet een sportieve omgeving maar een rustieke buitenwijk waar we rustig doorheen reden op weg naar nummer 19. Het voelde niet goed. Bij het adres aangekomen heb ik een aantal maal flink aan de bel getrokken maar de huiskamer was en bleef gehuld in duister. Hier klopt iets niet. Contact gezocht met Alfred. Die bleek daar eerder ook te hebben gestaan maar is nu wel op de goede plaats. Waar is dat dan? Nou, zo’n 12 kilometer terug. We bevonden ons nu bij het huisadres van de secretaris van ‘Almere’.
Ruim na half negen arriveerden we. We hadden al bedacht dat als de klokken al waren geactiveerd we terstond bezwaar zouden maken vanwege misleiding zoals omschreven in het wetboek van strafrecht: omwille van winst je tegenstander in het ootje nemen. Maar het was allemaal anders. Vriendelijk werden we ontvangen en de klokken stonden allemaal nog in de pauze stand.
Over de tegenstander valt in elk geval te zeggen dat het bepaald geen uitgebalanceerd team is. Een paar duidelijk sterke spelers en een paar zwakkere. En ook moet opgemerkt dat hun eerste bord speler, Piotr Salak, voor het eerst extern speelde. Ik had van te voren zoals gebruikelijk tamelijk veel praatjes en wilde nou wel eens aan een hoger bord. Dat werd dus bord één waar ik in het door mij zo geliefde (waarom eigenlijk want ik verlies er alleen maar mee..) Smith-Morra gambiet werd opgeblazen. Ook de tegenstander van Frans, Daniel Kutchoukov, speelde maar weinig in dit team. En die weinige keren dat hij speelde verloor hij niet. Opgemerkt moet worden dat Frans op bord vier tegen deze jongeman niet zo heel veel zicht op winst heeft mogen hebben. Al wandelend door de zaal en het prikbord bestuderend kwam hij, en ook wij, tot de ontdekking dat z’n tegenstander Europees Jeugdkampioen was. Natuurlijk geen reden om er van te verliezen Frans!
In willekeurige volgorde zijn dat dus 2 nullen. Deze werden voorafgegaan door een heel snelle overwinning van Mart op Ruurd Admiraal die het met een wat lagere rating dan Mart moet stellen, een die de snelle winst verklaard. Hoewel. Tegenwoordig weet je het toch nooit met die ‘lage ratings’.
Jos en Alfred brachten ons op voorsprong tegen respectievelijk Kok van Drunen en Alfons Wongsodrono. Bram nam het zekere voor het volstrekt onzekere en deelde het punt met Dick Brugman.
Terwijl op twee borden nog werd gestreden en een voorsprong van 3,5 op 2,5 was nog niets zeker. Dat omdat Cor weliswaar streed, maar dan als vechten tegen de bierkaai. Treurig om te zien want je gunt hem zo graag een puntje maar dit werd een buiging naar Martin Staa die met zijn 1238 rating tevreden zal zijn geweest met deze tegenstander.
Dan Gerard. Dat zou wel te winnen moeten zijn, ongelijke lopers die de pionnen dekten, maar hoe, en durft Gerard dat aan? Na afloop werd gerept over de remise kansen van de tegenstander want die zou Simon Vreeburg gehad moeten hebben. Dan blijkt toch de psychologie of anders de psychische druk of het geheel ontbreken daarvan een rol te spelen. Gerard leek niet echt lang na te denken over z’n zetten en straalde de overwinning uit. Het is mijn persoonlijke observatie dus laat dit niemand zich aantrekken. Een vlotte opgave volgde en Gerard bracht ons de team-overwinning.
Het brengt ons uiteindelijk op een waarschijnlijk vijfde plaats in de eindstand. Daar voelen we ons best goed bij en dat hebben we in de prachtige bar van deze vereniging in Almere laten smaken.
Omdat dit de laatste wedstrijd van deze competitie was wil ik mijn team Alfred, Bram, Cor, Frans, Gerard, Jos, Mart en Robert dank zeggen voor een gezellig en zelfs redelijk geslaagd seizoen.
Ik beloof mijn teamgenoten als afsluiting hierbij dat ik in de volgende competitie minder praatjes zal hebben. Tenminste, als ik me dat dan nog herinner want ik vergeet veel de laatste tijd.