De Volewijckers op hun beurt vroegen of wij
nog weer een week eerder, 6 december twee borden vooruit konden spelen. Eugen en Cor, ingedeeld op bord 3 en 4 namen de honneurs waar. Alleen Cor wist met remise te scoren tegen sterke tegenstanders.
Omdat wij een team zijn dat uit negen vaste (!) spelers bestaat rouleren wij. Aan mij de eer om dat te regelen. De 13e zou ik uitvallen. Ondanks die uitval hadden we wel besloten bij Torendael als team de warme maaltijd te nuttigen. Dat was geen slecht idee en goed voorbereid door Tom.
Helaas was Meindert niet van de partij en allengs bleek dat hij ook zich niet bij de start van de wedstrijd meldde. Jammer. In elk geval was ik aanwezig om zijn plaats in te nemen na nog een kwartier wachten.
Het duurde niet lang of Tom vroeg mij of remise al aangeboden kon worden. Nog enigszins geïrriteerd omdat ik plots had moeten aanschuiven zei ik ‘natuurlijk Tom’. Om daar 10 seconden later aan toe te voegen ‘maar als je kan winnen gaat dat voor’.
En dat was niet aan dovemansoren gericht. Nadat ik remise speelde, Mick, Jos en Jan zich overgaven kwam het best nieuws tot dan van bord 8. Jaap won van David Spaan en overbrugde 150 elo punten. Een ware prestatie waar hij zelf voor aanvang voor getekend zou hebben gehoord zijn vooraf commentaar!
Maar qua prestatie werd hij nog verslagen… En wel door Tom die zich liet feliciteren door Bé Keizer en met een scalp van 206 elo punten een stevige gooi lijkt te doen naar de Struijlaart trofee. Geweldig gespeeld heren!
Een topprestatie. Petje af! Maar volgens mij vergis je je in de trofeeën. Tom wil zijn eigen kubus terug. Dat zou wat wezen. Vrolijke dagen!
Ik had gehoopt dat de editor mijn fout had ingezien, maar er is ook wel wat te zeggen voor Tom en de Struijlaart trofee. Wie weet! Maar natuurlijk is bedoeld de Kooij kubus. Excuses Tom, het was goed bedoeld. Overigens is een en ander al keurig genoteerd. Zie daarvoor Extern/Kooij Kubus.
En meteen boven de degradatiestreep! We komen op gang…
Kijk, dat is optimisme.