Veerkracht

De tweede wedstrijd van dit seizoen. De eerste lag nog vers in het geheugen: De kleinst mogelijke nederlaag in Weesp tegen Weesp 1.
En wat ik ook in mijn hoofd had, was de pas gespeelde wedstrijd tussen het 4e en ENPS 5. Ook een nederlaag. En nu moesten wij tegen ENPS 3.

En je moet het even weten, maar ENPS is een club die bestaat uit uiterst opportunistische spelers die er nooit voor terugdeinzen om je tussendoor even een loer te draaien. In een voorbeschouwing in hun clubblad rekenden zij op een plaats bij de eerste vier. Wij werden niet genoemd.

Bij de gearriveerde tegenstanders miste ik enkele vaste lastige klanten zoals ex-Es´80er Ron Heeneman en Ronald Post. Het idee vatte post bij mij dat er misschien wel een verrassing mogelijk zou zijn, want favoriet waren we op voorhand niet (vanwege de ratings). Ook had ENPS 3 zijn eerste wedstrijd in Almere overtuigend gewonnen 2- 6.

Na een uurtje had Peter U. maar een mager standje. Mart stond duidelijk materiaal achter. Ik zag een paar gelijkwaardige stellingen – dat leek me tenminste in 1 oogopslag natuurlijk hé – bij Willem Alpherts en bij Frank en Ron. Maar ik had wel vertrouwen in het bord naast mij waar Pieter Kok met zwart een interessante opening voorbereid had, die ik hier nog een niet verklap zodat hij er intern ook nog gebruik van kan maken. Met zwart gaf hij een pion en daarna leek het net alsof hij met wit speelde. Bij mijzelf ging het gelijk op. Ron wist ongetwijfeld goed tegen wie hij speelde, had ook nog zwart en besloot tot een vroege remise.
Frank won heel goed met wit aan bord 8. Bij Harrie Boom gebeurde ogenschijnlijk niets. Niets geslagen, niet veel ontwikkeld. Volgens Harrie zelf gaat het op een hoog niveau maar om kleine verschillen.

Toen kwamen de belangrijke remise van Willem en de plotselinge overwinning van Peter U. binnen, en daar begon de teamwinst te gloren.
Maar Mart stond inmiddels een loper achter, Pieter had een materiaalgelijke stand, met niet zoveel pionnen, maar met zeer gevaarlijke open torenlijnen. Daar kon wel van alles gebeuren. En mijn partij werd moeilijk. De heer Nooteboom begon aan een aanval tegen mijn lang gerocheerde koning. Maar het kostte hem wel steeds meer tijd. Lange tijd hadden we de overwinning net nog niet binnen.

Nog een opmerking over het spel van Harrie Boom: Bij Harrie schijnt het niet te gaan om winnen of verliezen. Hij is bezig met de vorming van spelpatronen en de uitwerking van bepaalde motieven in de stand. Esthetisch schaak waar een leek niet veel van begrijpt. De meeste partijen zijn klaar als bij Harrie het eindspel nog niet gekozen is. In mijn eigen partij lukte het mijn tegenstander niet mijn koningsstelling op te blazen. De verdediging bleef voldoende. Maar de resterende tijd voor mijn tegenstander deed dat niet. Hij moest sneller spelen, vond niet meer de juiste voortzettingen en verloor.

Pieter K rondde zijn partij prachtig af. Toen speelde alleen Mart nog: die gaf geen krimp meer. Sloeg zelfs geen acht meer op het biertje dat ik voor hem neergezet had. Hij moest zijn klok in de gaten houden die onder de 5 minuten terecht was gekomen. Maar zijn tegenstander wilde al zijn plussen behouden: de loper extra, zijn verre pion, de centrale positie van zijn koning. Mart dwong hem tot het nemen van een risico. En zijn tegenstander gaf zijn loper terug voor nog een pion. Nog verder gaf Mart zijn toren om zelf te kunnen dreigen met een beschermde pion op de 5e rij. Die kon natuurlijk wel altijd worden geslagen door de enig overgebleven toren van de tegenstander. Remise!

Totaal uitslag vijf en een half - twee en een half voor ons. Zeer bevredigend!

Frans