Een zeer late competitiestart voor ons tweede team. En dan ook nog meteen de verste uitwedstrijd. Het was me al opgevallen dat iedereen kon en niemand hoefde af te zeggen.
Daardoor kwamen we op volle sterkte naar het schilderachtige stadje. Jammer dat het al donker was. Henk Enserink, nieuw in het tweede team, was zo goed een aantal van ons ernaartoe te rijden. Daarnaast waren er twee teamleden zelfs op de fiets naar Weesp gekomen! Marcel Kusse en Peter Urbanus.
Terwijl het plaatselijk kerkkoor kerstliederen repeteerde op de begane grond, ging het boven minder vredig toe. Peter Urbanus op het hoge tweede bord was het eerst klaar,maar moest een 0 incasseren. Opvallend dat dat geenszins zijn goede stemming bedierf. Even later werd mij duidelijk waarom. Heer Kusse had gewonnen.
Mart had traditiegerouw geen krimp gegeven (remise tegen een hooggenoteerde speler) en bij mijzelf kwam het spel in een stroomversnelling. En toen de draaikolken verdwenen waren, stond ik opeens een stuk voor in plaats van een pion achter.
Harry, Constantijn (ook nieuw in het tweede) en Henk Enserink stonden ongeveer gelijk zo te zien. En alleen Bram stond een pion achter in overigens een tamelijke solide stelling.
Constantijn had zich tot nu toe rustig gehouden, maar toen zijn tegenstander hoopvol besloot het laaste stuk af te ruilen, terwijl dat toch niet voordelig voor hem was, kroop hij uit zijn schulp, en toonde ook winstaspiraties. Harry inmiddels had remise aangeboden gekregen, maar besloot toch nog even door te gaan. Henk kon remise aanbieden, maar besloot dat niet te doen. Hij zag zijn koninklijk geplaatste paard en dacht toch beter te staan. In het eerste team waar hij vandaan komt speelt men alle partijen door totdat in de laatste tien minuten iedereen onder hoogspanning de gekste dingen gaat doen, en dat team uiteindelijk wint waarvan de spelers het best de halfjes bij elkaar kunnen optellen.
Zo stond het nog een hele tijd anderhalf – twee-eneenhalf voor ons. Constantijn ving bekwaam de laatste stuiptrekkingen van zijn opponent op: een heel goed debuut. Harry deed maar eens remise. En Henk ja die won ook. En zijn tegenstander was een dure jongen. Henk verdiende hier meteen al heel wat punten voor de inmiddels overbekende Kooykubus.
Tot slot Bram de man die altijd het licht uitdoet en de deur sluit, ook hij won, na een aantal verstandige eindspelzetten. Maar in zijn spel is het ook altijd belangrijk de tijdnood de baas te blijven.
Een goed gemotiveerd en voorbereid EsPionteam versloeg Weesp in eigen huis met 2-6. Een gedenkwaardige uitslag.
Frans Kerkhoff
Zie ook het verslag uit Weesp van Peter Wijnand, de externe wedstrijdleider en tweede bordspeler van WSC. Met uitvoerige analyses van de partijen.