Tweede eervol ten onder

Omdat het derde vorig seizoen kampioen werd in de derde klasse, mag het tweede het nu een klasse hoger proberen.

Of wij van het tweede daar blij mee zijn? Hm. We staan stijf onderaan als het gaat om Elo-rating. Voeg daarbij dat er dit seizoen sprake is van een “versterkte degradatie”, wat inhoudt dat er twee teams en wellicht zelfs drie moeten degraderen, en het moge duidelijk zijn dat we voor een schier onmogelijke opgave staan om ons te handhaven. Maar als IJsland van Nederland kan winnen, waarom EsPion 2 niet van Isolani 1? Nou, het scheelde niet veel…

Het begin was veelbelovend: we waren compleet! En dat terwijl het speellokaal in het donker en in de stromende regen niet eenvoudig te vinden was. Nog een meevaller: hun sterkste man vond het niet nodig om tegen ons te spelen, en verkoos de rol van wedstrijdleider. Sportief! Nochtans was het verschil in rating op de eerste zes borden minimaal 140 punten in het voordeel van de thuisploeg. Alleen Frank en ik hadden op de laatste twee borden tegenstanders van ongeveer gelijk niveau.

Omdat ik niet met een nederlaag wilde debuteren concentreerde ik me het eerste uur vooral op mijn eigen partij. Het was een soort Catalaans waarin ik zwart had. Mijn tegenstander deed voorkomen alsof hij de opening goed kende, want zijn eerste 10 zetten blitzte hij in no time op het bord. Toch was ik niet ontevreden over mijn stelling. Ik had op de vierde zet de pion op c4 gepakt en het leek er niet op dat wit die pion nog ging terugwinnen.

Tijdens mijn eerste rondje langs de velden zag ik dat Ton en Peter materiaal hadden verloren en dat de rest zo’n beetje gelijk stond. De eerste nul, voor Ton, verscheen kort daarna op het scorebord. Zelf ruilde ik het voordeel van de pluspion in voor het voordeel van de kwaliteit. Maar vervolgens ging ik met mijn koningstoren van e8 naar c8, om te ontdekken dat hij toch op e8 hoorde. Dit tempoverlies stelde mijn tegenstander in de gelegenheid om een gedekte vrijpion te creëren. Nu leek het erg lastig om te winnen. Ron zag dat ik moeilijk keek en in het voorbijgaan zei hij dat ik moest blijven vechten. Ik mag dan de captain zijn, Ron is de coach! Weer terug achter het bord zag ik ineens hoe ik de partij moest winnen. Ik moest de h-lijn openen, en met mijn zware stukken langs die lijn de witte koningsstelling onder vuur nemen. Dat lukte wonderwel. Rond de 40^ste zet kon ik afwikkelen naar een gewonnen pionneneindspel.

In de tussentijd had Harrie een nul moeten incasseren en had Frank een halfje gescoord. Ron had de dame van zijn tegenstander veroverd, maar daar wel iets te veel voor betaald: toren, loper en paard. Peters stelling zag er al niet veel beter uit. Hij was verzeild geraakt in een toreneindspel met twee pionnen minder. Eric en Willem stonden wel goed, zij het verre van gewonnen. Beiden hadden het loperpaar, Eric tegen twee paarden en Willem tegen loper en paard.

Ron moest zijn tegenstander al snel de hand schudden. Hiermee kwam de tussenstand op 3½-1½. Als Peter vervolgens verloor, zou het gedaan zijn. Frank was optimistisch. Hij dacht dat Peter het wel zou houden. En hij kreeg gelijk. Peters tegenstander, met een rating van boven de 1900, wist het voordeel van twee pionnen niet in winst om te zetten. Bravo, Peter!

Nu werd het toch nog spannend. Weliswaar stonden we met 4-2 achter, maar Eric en Willem hadden nog kansen. Eric ruilde een loper tegen een paard, waardoor zijn tegenstander een paar zwakke pionnen kreeg. Het kleine voordeel van Willem ebde helaas langzaam weg en de partij eindigde in remise. En omdat het toen toch niet meer uitmaakte, besloot Eric zijn tegenstander ook maar een halfje te gunnen. Eindstand: 5-3 voor Isolani.

Conclusie: we hebben met klein verschil verloren van het op papier sterkste team uit onze poule. Als we dit niveau volhouden zit een langer verblijf in de tweede klasse er misschien toch in. Met dank aan EsPion 3!

Marcel Kusse