In oktober vorig jaar ging de club op slot en verplaatsten onze clubavonden zich noodgedwongen naar Lichess. 9 weken lang werden er elke donderdagavond twee rapidpartijen gespeeld met tempo 15+10. Tim was de overtuigende winnaar van deze najaarscompetitie.
Het coronavirus bleef het land in z’n greep houden en dus werd er vanaf februari 9 weken lang de voorjaarscompeititie gespeeld. Ditmaal was het Constantijn die er met de winst vandoor ging.
Op 1 juli streden de heren tegen elkaar met als inzet het online rapidkampioenschap van EsPion. Er werden drie partijen gespeeld met tempo 15+10. Constantijn had over beide competities de meeste punten gehaald en mocht daardoor de kleur in de eerste partij kiezen. Hij zag echter af van dit voorrecht en zodoende verrichtte Harrie om half 9 de loting waarna de strijd begon. Een handjevol toeschouwers volgden de partijen live via Zoom en die werden zeker niet teleurgesteld. Het werd een waar spektakel:
Het commentaar van de matadoren:
Tim: Leuk om de finale te beginnen in een lijn die Constantijn en ik samen een keer hebben bestudeerd. Na wat fouten van mijn kant moet ik helaas flink verdedigen om te overleven. Opgelucht kom ik opeens in een sterker eindspel die ik vergooi door tijdsdruk. Uit frustratie speel ik nog iets langer door dan nodig, maar Constantijn laat zien waarom hij Blitz kampioen is en verdedigd uitstekend, een partij die laat zien hoe spannend deze finale nog gaat worden.
Constantijn: In de eerste partij speelden we een variant van het Schotse gambiet. Omdat Tim daar vaker voor kiest, had ik iets voorbereid: 9.. Lc5. Tim bleek te weten dat dit de mainline is maar moest toch even nadenken over de juiste speelwijze. Voor mijn gevoel kwam ik goed uit de opening maar in het eindspel gaf ik onnodig een pion weg. Dit leidde na het slim forceren van een dameruil door Tim tot een verloren eindspel. Met kunst en vliegwerk, en vooral veel geluk, wist ik dat eindspel te overleven en kon ik opgelucht ademhalen met een remise.
Constantijn: In de tweede partij had ik met wit in het Catalaans opnieuw een verassing bewaard, namelijk 7. Dc2 in plaats van 7. Da4. Met het idee om 7 .. a6 te beantwoorden met 8. a4. Tim plaatste een interessant kwaliteitsoffer maar gaf aan dat hij zich eigenlijk vergist had met de variant. Ik vergiste me echter ook in de complicaties waardoor mijn loper op a8 verloren ging. Na verschillende schermutselingen bereikten we een toreneindspel waarin ik met een pion meer veilig kon gaan drukken voor de overwinning. Helaas kwam ik op het einde een zet te kort om zijn pion af te stoppen en daarmee de voorsprong te pakken.
Tim: Constantijns gevreesde Catalan. Ik had een partij van Hou Yifan bestudeerd maar wist niet meer de exacte positie voor het trucje. Daarmee geef ik Constantijn weer een voordeel die hij afwikkelt naar een gewonnen eindspel. Ik was nog niet in paniek, toren eindspellen zijn niet zo 1, 2, 3 te winnen met weinig tijd. Met goed verdedigen en door uit valletjes te ontsnappen kom ik weer fortuinlijk weg met remise en gaan we naar de allesbepalende derde partij. Still all to play for!
Tim: Vermoeid ga ik vol voor de aanval, om een tiebreak te voorkomen. Helaas oogt Constantijn frisser, hij speelt me voor de 3e keer compleet weg in het middenspel en ik moet weer verdedigen om te overleven. Tijd staat wel weer aan mijn kant, zetten zijn makkelijker te vinden als je er weinig hebt (het kleine voordeel van slechter staan). In de laatste 10 zetten voel ik de druk afnemen. Constantijn denkt lang na om z’n winnende plan te vinden maar laat niet veel later zijn vlag vallen. Een lichte anti-climax na zulke explosieve partijen.
Constantijn: In de laatste partij speelde ik het Frans en hoewel Tim goed op de hoogte bleek van de theorie bereikte ik voor mijn gevoel toch een goede stelling. In het eindspel had ik een sterk centrum dat ik op de meest effectieve manier naar voren probeerde te marcheren. Er waren zoveel mogelijkheden dat ik een beetje het overzicht verloor en zijn paard op een gevaarlijke manier in mijn stelling toe liet. Temidden van allerlei vorkjes miste ik waarschijnlijk een paar kansen om mijn positionele voordeel in iets tastbaars om te zetten. Vanwege een dreigend vorkje moest ik zelfs een belangrijke pion geven. Daarna zag ik het allemaal niet meer en de klok tikte naar 0.0, zodat ik mijn meerdere moest erkennen en de einstand van 2-1 werd bereikt.
Het slotwoord van Tim: Toen ik bij Espion kwam had ik nooit durven dromen een finale te mogen spelen tegen Constantijn, waarmee ik op de middelbare het mooie spel weer oppakte en opnieuw leerde. Constantijn laat in deze finale zijn enorme kracht in het middenspel zien, iets waar ik nog veel van kan leren. Ik kom door goed verdedigen wellicht beter weg dan verdient, maar desalniettemin ben ik natuurlijk ontzettend blij met het resultaat. Een enerverende finale om te spelen en hopelijk was het net zo leuk om er naar te kijken!