Na lang wachten kwamen onze bekerteams afgelopen week eindelijk in actie. Op donderdag voor brons (<1600) bij OostenToren en een dag later voor zilver (<1900) bij ENPS.
Het bronzen team mocht van de SGA-competitieleider de eerste ronde overslaan en begon meteen in de kwartfinale. Derde bordspeler Robert brengt verslag uit:
Oosten-Toren ontving ons voor de Bronzen Beker in Diemen. Zowel Harrie als Alfred(!) waren op deze frisse avond per fiets gearriveerd. Ik had de tram genomen en Daniël die wat later kwam, daar weet ik het niet van.
Wel toevallig dat die twee fietsers fris tot het laatste moment bleven. Nadat ik tegen de vriendelijke Ruben Eusman mooi wegkwam met remise was er naar mijn idee nog niets te zeggen over bord 1 en 2. Wel was duidelijk dat Daniël op bord 4 in heftig en langdurig gepeins verzonken naar een reddende zet zocht, en dat telkens opnieuw. Een brave toeschouwer van de thuisclub gaf direct na zijn overgave aan waar hij die gemist had. Dank u.
Dan komt het dus op de frisse fietsers aan. Alfred had met een enorme tijdachterstand te maken en met een achterstand op het bord. Remise, zou dat hem nog lukken. Maar het is zeker niet voor het eerst dat een aan de winnende hand zijnde tegenstander van Alfred gehinderd wordt door brutaal aanvalsspel. Dat zaait verwarring en de voordelen keerden zich dan ook. Let wel, dit is de Bronzen competitie 😊
Ondertussen stond Harrie in evenwicht op bord 1. Met een gelijke loper en een zestal pionnen bood z’n tegenstander remise aan. Volkomen terecht leek mij. En van mij moet je dus nooit uit gaan want Harrie had gezien dat de ruil van lopers in zijn voordeel zou uitpakken. Oppositie.
Ondertussen krijgt Alfred de uitgestoken hand van zijn tegenstander. Plots ziet het er heel florissant uit, zeker als bord 1 ook zijn koning omlegt. Genoten van het spel van onze eerste bord spelers.
De partij van Harrie:
Het zilveren team moest wel een horde nemen om in de kwartfinale te komen en nam die moeiteloos. Voor de confrontatie met ENPS sprak Henk een datum af waarop captain Roland helemaal niet kon. Schuldbewust nam Henk zelf deze zware taak op zich en produceerde het volgende verslag:
De locatie voor het bekertreffen tegen ENPS? Een voormalige pastorie. Foto’s aan de muur
uit Rome, Berlijn en Noorwegen van de jaarlijkse uitjes van het zangkoor. Uit 1918.
Onze mannen, Constantijn, Dick, Johan en Rudolf hadden daar geen oog voor, hun
non-playing captain wel. Het duurt altijd even voor de strijd op gang komt. Behalve bij Rudolf, die moest meteen in de verdediging. Liet een paard binnenkomen op f7 en had daar zijn handen drie uur lang vol aan.
Dick vond het na anderhalf uur welletjes. Hij had nog twee lopers en 6 pionnen op het bord staan, zijn tegenstander ook. Of hij remise mocht aanbieden? Het beeld was onduidelijk. Constantijn leek beter te staan, Johan speelde een variant die hem onbekend was maar die stabiel spel opleverde. Het totaalbeeld was onduidelijk, dus remise? Nee liever niet. Dick liep hoofdschuddend weg. ‘Straks ga ik forceren…’
Na een uur probeerde hij het nog eens. Het beeld was nog steeds onduidelijk. Dus weer nee. Rudolf stond inmiddels twee pionnen achter, bij Constantijn begon het er steeds beter uit te zien en hij scoorde het eerste punt: 0-1. Dick was inderdaad gaan forceren, iets waar wij meer vertrouwen in hadden dan hij zelf: 0-2. We waren door!
Aan bord 3 en 4 werd verteld dat ze remise mochten aannemen. Maar voorlopig werden er
nog geen handen geschud. Rudolf was begonnen aan wat ik als wanhoopsoffensief kwalificeerde. Misschien toch kansrijk omdat hij met zijn taaie verdedigingswerk zijn tegenstander murw had gekregen. Rudolf deed een paar nauwkeurige zetten, offerde een Dame, gaf een loperschaakje. Vol ongeloof keek zijn tegenstander naar het bord. Hoe had hij deze partij in vredesnaam weggegeven? Hij ging mat op de achterste rij: 0-3! Toen vonden Johan en zijn tegenstander het ook welletjes: 0,5-3,5. Goed gedaan mannen!
Gezellig dat ook Robert langskwam, konden we samen steeds de balans opmaken. Op naar de halve finale.
De partij van Constantijn:
Voor de halve finale mogen zowel het bronzen als het zilveren team afreizen naar Huize Lydia voor een confrontatie met Caïssa.
Het bronzen team mocht van de SGA-competitieleider de eerste ronde overslaan en begon meteen in de kwartfinale. Derde bordspeler Robert brengt verslag uit:
Oosten-Toren ontving ons voor de Bronzen Beker in Diemen. Zowel Harrie als Alfred(!) waren op deze frisse avond per fiets gearriveerd. Ik had de tram genomen en Daniël die wat later kwam, daar weet ik het niet van.
Wel toevallig dat die twee fietsers fris tot het laatste moment bleven. Nadat ik tegen de vriendelijke Ruben Eusman mooi wegkwam met remise was er naar mijn idee nog niets te zeggen over bord 1 en 2. Wel was duidelijk dat Daniël op bord 4 in heftig en langdurig gepeins verzonken naar een reddende zet zocht, en dat telkens opnieuw. Een brave toeschouwer van de thuisclub gaf direct na zijn overgave aan waar hij die gemist had. Dank u.
Dan komt het dus op de frisse fietsers aan. Alfred had met een enorme tijdachterstand te maken en met een achterstand op het bord. Remise, zou dat hem nog lukken. Maar het is zeker niet voor het eerst dat een aan de winnende hand zijnde tegenstander van Alfred gehinderd wordt door brutaal aanvalsspel. Dat zaait verwarring en de voordelen keerden zich dan ook. Let wel, dit is de Bronzen competitie 😊
Ondertussen stond Harrie in evenwicht op bord 1. Met een gelijke loper en een zestal pionnen bood z’n tegenstander remise aan. Volkomen terecht leek mij. En van mij moet je dus nooit uit gaan want Harrie had gezien dat de ruil van lopers in zijn voordeel zou uitpakken. Oppositie.
Ondertussen krijgt Alfred de uitgestoken hand van zijn tegenstander. Plots ziet het er heel florissant uit, zeker als bord 1 ook zijn koning omlegt. Genoten van het spel van onze eerste bord spelers.
De partij van Harrie:
Het zilveren team moest wel een horde nemen om in de kwartfinale te komen en nam die moeiteloos. Voor de confrontatie met ENPS sprak Henk een datum af waarop captain Roland helemaal niet kon. Schuldbewust nam Henk zelf deze zware taak op zich en produceerde het volgende verslag:
De locatie voor het bekertreffen tegen ENPS? Een voormalige pastorie. Foto’s aan de muur
uit Rome, Berlijn en Noorwegen van de jaarlijkse uitjes van het zangkoor. Uit 1918.
Onze mannen, Constantijn, Dick, Johan en Rudolf hadden daar geen oog voor, hun
non-playing captain wel. Het duurt altijd even voor de strijd op gang komt. Behalve bij Rudolf, die moest meteen in de verdediging. Liet een paard binnenkomen op f7 en had daar zijn handen drie uur lang vol aan.
Dick vond het na anderhalf uur welletjes. Hij had nog twee lopers en 6 pionnen op het bord staan, zijn tegenstander ook. Of hij remise mocht aanbieden? Het beeld was onduidelijk. Constantijn leek beter te staan, Johan speelde een variant die hem onbekend was maar die stabiel spel opleverde. Het totaalbeeld was onduidelijk, dus remise? Nee liever niet. Dick liep hoofdschuddend weg. ‘Straks ga ik forceren…’
Na een uur probeerde hij het nog eens. Het beeld was nog steeds onduidelijk. Dus weer nee. Rudolf stond inmiddels twee pionnen achter, bij Constantijn begon het er steeds beter uit te zien en hij scoorde het eerste punt: 0-1. Dick was inderdaad gaan forceren, iets waar wij meer vertrouwen in hadden dan hij zelf: 0-2. We waren door!
Aan bord 3 en 4 werd verteld dat ze remise mochten aannemen. Maar voorlopig werden er
nog geen handen geschud. Rudolf was begonnen aan wat ik als wanhoopsoffensief kwalificeerde. Misschien toch kansrijk omdat hij met zijn taaie verdedigingswerk zijn tegenstander murw had gekregen. Rudolf deed een paar nauwkeurige zetten, offerde een Dame, gaf een loperschaakje. Vol ongeloof keek zijn tegenstander naar het bord. Hoe had hij deze partij in vredesnaam weggegeven? Hij ging mat op de achterste rij: 0-3! Toen vonden Johan en zijn tegenstander het ook welletjes: 0,5-3,5. Goed gedaan mannen!
Gezellig dat ook Robert langskwam, konden we samen steeds de balans opmaken. Op naar de halve finale.
De partij van Constantijn:
Voor de halve finale mogen zowel het bronzen als het zilveren team afreizen naar Huize Lydia voor een confrontatie met Caïssa.
Op de site van ENPS, http://schaakclub.blogspot.com/, worden enige woorden gewijd aan deze wedstrijd, met een link naar de capriolen van Rudolf: https://lichess.org/xeFc487W#66
Neef Ronald Zeevaart, die mij. E- mail weer actief kreeg, ben ik dank verschuldigd. Zo heb ik “in den veemde” kunnen genieten van het bronzen en zilveren cupteam! Bravo mannen!