Brugse Meesters #5: Woordzoeker

De trend zet door. Dinsdag scoorden Roland en ik uit 3 partijen slechts 1 schamel punt, Brugse prutsers dat we zijn. We verloren van (bijna)1600 spelers, wat Johan deed opmerken dat het toch wel rust geven moest dat Henk niet voor de groep tot 1800 gekozen had. Onze extern wedstrijdleider weet hoe je iemand een hart onder de riem steken moet.

In mijn ochtendpartij ging het al snel mis, was ik blijkbaar nog niet goed wakker. Laat ik het daar maar op houden.

In bovenstaande stelling speelde ik in plaats van iets zinnigs met de aangevallen loper te doen onnadenkend d6. Het leverde me een dubbelpion en een slechte stelling op. Mijn eerste gedachte was dat het verklootmoment vandaag wel erg vroeg in de partij kwam. Maar die gedachte verwierp ik snel. Je kunt iets pas verkloten als je het daarvoor goed gedaan hebt. Daar was absoluut geen sprake van geweest. Het is leuk om nieuwe woorden te leren Henk, maar je moet ze natuurlijk wel correct gebruiken.

Ik leer deze week veel nieuwe woorden, Roland reikt ze me met regelmaat aan. Epateren, ik kende het woord niet. Als de lezer zelf ook wijzer worden wil kan de betekenis opgezocht worden. Als ik opmerk dat onze Italiaanse buurman enorm ordelijk zijn tentgebeuren organiseert zegt Roland: hij is meticuleus. Als we het woord opzoeken blijken er minsten twintig synoniemen nodig om in de buurt te komen van een betekenis. Een belabberd woord dus, je kan er alle kanten mee op. Je kan het evengoed een rijk woord noemen, omdat het zich moeilijk vangen laat. Kwestie van smaak, hier op de camping verschillen ze. Terug naar de partij. Mijn tweede gedachte na de blunder was een even arrogante als domme: nou is die 1600 speler wel mooi uit zijn theorie. Hij had daar aanmerkelijk minder last van dan ik, won een pion en na vier uur de partij. Wel een leuke partij en dito tegenstander. Ik kon er mee leven.

Roland speelde in de middag tegen een bleek, klein ogend jongetje dat nauwelijks naar zijn bord keek. Hij had de stelling blijkbaar scherp genoeg in zijn hoofd om varianten te berekenen. Roland werd verrast in zijn favoriete opening, het London system, wat een prestatie op zich is. Toch bereikte Roland een eindspel met ongelijke lopers, dus een halfje lag voor het oprapen. Op wat hij toen deed was verkloten wel van toepassing, hij verloor ‘kinderlijk’. Wat kan je doen om zoiets te verwerken? Een half uur glazig voor je uitstaren over je Blonden Os heen is een passend begin. Daarna moet je kiezen. Je denk aan eerdere (onverdiende) successen die je geboekt hebt of je denkt aan groter wereldleed. En dan hopen maar dat de slaap weer komen wil. Of als dat niet lukt kan je de volgende dag epaterend de bas bespelen. (zie foto)

Zelf had ik een uur voor dit debacle mijn tweede punt laten bijschrijven. Tegen een oudere Belg die vroeger veel beter geweest moet zijn als ik het afmeet aan sommige zetten die hij deed. Ik dronk, om de tijd te doden en Roland niet te veel op de vingers te kijken, een pilsje bij de bar in gezelschap van de fameuze Kevin de Bruyne (zie foto) en was maar juist op tijd terug in de speelzaal om het einde van de partij mee te maken. Het jongetje oogde verbaasd toen Roland sportief opgaf.

Het houdt allemaal niet over voor ons dit toernooi. Of de stemming eronder lijdt? Daar moeten we nog een passend woord voor vinden. Bij de uitgang van de speelzaal stond zowaar onze Egyptenaar. Hij stopte ons met een knipoog twee salades toe. Hulp komt soms uit een onverwachte hoek. Het gaf mij de kracht om eindelijk eens een potje voor ons te koken op de camping.

Ens