Diagrammen beloofd, hier komen ze. Er waren drie partijen om uit te kiezen. Terwijl Roland op de camping het huishouden deed drukte om 10.00u Peter Degrieck (1411) mijn klok in.
Net als zaterdag een kloof van 300 punten om te overbruggen, maar ditmaal in mijn voordeel. Mijn broer uit Nieuwvliet kwam kijken precies toen deze stelling op het bord kwam.
Zwart heeft zojuist Tc5 gespeeld. Het leek me leuk mijn broer iets moois voor te schotelen, ik besloot de Dame in te laten staan en speelde brutaal Txd6. Leuk, ook al ziet Stockfish veel betere zetten. Na enig nadenken reageerde zwart met Dc7. Nog een keer probeerde ik mijn broer de stuipen op het lijf te jagen met het Dame offer Df6!. Maar zowel hij als mijn tegenstander zagen dat nemen niet kon wegens spoedig mat. Complimenten voor beiden.
Dan Roland, die speelde met zwart tegen een 1900 man. Had het lastig, stond achter in tijd en in waardering (+5). Maar de kansen keerden. Beide spelers kwamen in vliegende tijdnood en in onderstaande stelling bood Roland in deze stelling remise aan.
Zijn tegenstander dacht nog 30 seconden na en accepteerde hoofdschuddend. De sacherijn droop ervan af, hij liet Roland alleen de stukken opruimen en er kwam geen woord meer over zijn lippen, het minzame knikje kwam uit zijn tenen. Heel ongebruikelijk.
Op de camping deed Stockfish zijn zegje en vanaf dat moment is Roland er eigenlijk op tegen dat dit fragment aan de wereld getoond wordt. Want hij staat hier op + 5, dus gewonnen. Ik vraag hem wat hem deed besluiten om juist op dit punt een remiseaanbod te doen. Roland zucht, begint aan een antwoord, onderbreekt dan zichzelf en zegt: ‘dit is nog geen antwoord, het is een inleiding daar op.’ Alles speelt mee, de sterkte van de tegenstander, het schommelende verloop van de partij, de tijdnood en misschien ook de competitie tussen de twee EsPionezen. Ik denk dat Rolands tegenstander nu bij zijn maten zit op te scheppen dat hij er nog een remise uitgesleept hebt. ‘Hoe heb je hem zo ver gekregen dat hij remise aanbood?’ vragen zijn vrienden. ‘Ach ja, een speler van mijn statuur….’ En weer verschijnt dat minzame lachte op zijn gezicht. Hij lijkt me niet de man van uitgebreide antwoorden.
Voor de derde dag op rij zijn we uit eten gegaan, vandaag wordt het zelf koken. Morgen is het Mariahemelvaart en zijn alle winkels dicht dus heb ik ruim ingeslagen bij de Lidl. Is er nog wat smalltalk voor de niet schakende lezers van dit blog? Het gebruikelijke camping gedoe misschien, met Nederlandse jeugd die in de nacht onze rust verstoort. ‘’Jongens en meisjes, kan het een beetje zachter’ roept Roland vaderlijk. .‘Ja hoor dat kan.’ We hebben tien minuten rust, dan zitten ze alweer op hetzelfde kabaalniveau. We gunnen hun de onderlinge onschuldige gezelligheid, maar dan graag wel binnenin de dure camper van papa en mama waarmee ze op stap zijn. Dat werkt. Wel weer een smoes minder als onze resultaten gaan tegenvallen.
Vandaag wacht Roland een jongetje van 13 of 14 (1900) en Henk een Dame van 27 uit de Belgische top tien (ook 1900). Of wij echt een beetje kunnen schaken, na vandaag zal het antwoord daarop gegeven gaan worden. Of tenminste een inleiding daarop.
Ens
Dan Roland, die speelde met zwart tegen een 1900 man. Had het lastig, stond achter in tijd en in waardering (+5). Maar de kansen keerden. Beide spelers kwamen in vliegende tijdnood en in onderstaande stelling bood Roland in deze stelling remise aan.
Op de camping deed Stockfish zijn zegje en vanaf dat moment is Roland er eigenlijk op tegen dat dit fragment aan de wereld getoond wordt. Want hij staat hier op + 5, dus gewonnen. Ik vraag hem wat hem deed besluiten om juist op dit punt een remiseaanbod te doen. Roland zucht, begint aan een antwoord, onderbreekt dan zichzelf en zegt: ‘dit is nog geen antwoord, het is een inleiding daar op.’ Alles speelt mee, de sterkte van de tegenstander, het schommelende verloop van de partij, de tijdnood en misschien ook de competitie tussen de twee EsPionezen. Ik denk dat Rolands tegenstander nu bij zijn maten zit op te scheppen dat hij er nog een remise uitgesleept hebt. ‘Hoe heb je hem zo ver gekregen dat hij remise aanbood?’ vragen zijn vrienden. ‘Ach ja, een speler van mijn statuur….’ En weer verschijnt dat minzame lachte op zijn gezicht. Hij lijkt me niet de man van uitgebreide antwoorden.
Voor de derde dag op rij zijn we uit eten gegaan, vandaag wordt het zelf koken. Morgen is het Mariahemelvaart en zijn alle winkels dicht dus heb ik ruim ingeslagen bij de Lidl. Is er nog wat smalltalk voor de niet schakende lezers van dit blog? Het gebruikelijke camping gedoe misschien, met Nederlandse jeugd die in de nacht onze rust verstoort. ‘’Jongens en meisjes, kan het een beetje zachter’ roept Roland vaderlijk. .‘Ja hoor dat kan.’ We hebben tien minuten rust, dan zitten ze alweer op hetzelfde kabaalniveau. We gunnen hun de onderlinge onschuldige gezelligheid, maar dan graag wel binnenin de dure camper van papa en mama waarmee ze op stap zijn. Dat werkt. Wel weer een smoes minder als onze resultaten gaan tegenvallen.
Vandaag wacht Roland een jongetje van 13 of 14 (1900) en Henk een Dame van 27 uit de Belgische top tien (ook 1900). Of wij echt een beetje kunnen schaken, na vandaag zal het antwoord daarop gegeven gaan worden. Of tenminste een inleiding daarop.
Ens