Alle berichten van Jaap de Kreek

Maart Ruurd z’n staart

Het beloofde een mooie avond te worden. Voor de return kwamen ze uit Almere.

In december wonnen wij nog met 4-0. Ook nu stonden m’n stukken na 23 zetten er aangenaam bij. Met hulp van twee torens en een loper was een pion op weg naar de lokkende overkant. Maar ja, zet 24. Waanzin. Chaos. Kortsluiting. Gvrklkk !

Ruurd zag het. En als een waar Admiraal (dat is tenslotte zijn familienaam) stuurde hij zijn plotseling ijzersterke stukken achter de mijne aan. Twintig zetten lang. Maar toen was ik ook geheel uitgekleed.

Ook Peter ging ten onder. Ook Tom.

In verhouding staan we een halfje voor zei Robert later opgelucht. Wat is dit een gezellige club, zei Ruurd tijdens de nazit met vele vluggertjes. Dat ik die wel won, bood nauwelijks troost.

Woensdagavond half acht

EsPion Academy

Beware the Idus of March. Shakespeare en Cesar wisten er alles van. Die vijftiende maart startte een boeiend inkijk in de kunst van ons lievelingsspel. Vanuit de luie stoel thuis werd de goed voorbereide presentatie van Casper via Zoom bekeken en besproken.
Er kwamen steeds veelzijdiger stellingen op het scherm.Het nut van korte variaties versus diep rekenwerk werd uitgewerkt. En als je dan de meest geforceerde zet vindt, welke kandidaatzet zie je nog over het hoofd?
Noem het maar een training in het spel van de nauwkeurigheid. Want stel dat je aanstaande maandagavond vier variaties ziet en drie zijn winnend, dan kan daarvoor nog steeds (oh schrik) een sluitende verdediging bestaan.
En dit is nog maar het begin. Woensdag 29 maart gaat ’t verder. Half acht. Een levendige training. Als je je aanmeldt bij Casper stuurt hij vooraf de Zoom-link.

Kun je tegen die tijd vertellen hoe je (zwart begint) de onderstaande stelling aanpakt?

Oh oh die vierentwintigste zet

We hadden met z’n vijven lekker gegeten, het viertal plus morele sponsor Marcel. Na afloop wees hij deze weg naar Oosten-Toren 3 en wandelde vervolgens naar huis. Of ik tegenover Frank van der Fluit mocht zitten, had ik gevraagd. De vorige keer had hij in zes zetten van zichzelf verloren. Daarna hadden we een paar uur gezellig gepraat. Hem gunde ik de revanche. Mij gunde hij een koffie, verrassend goed van smaak.

Volgens Frits bracht Frank de aanval van Max Lange in. Ik kende de man niet en reageerde louter op wat Frank deed. We schoven wat heen en weer. Dat ging een tijd goed. Hij moet gedacht hebben dat ik een dreiging had. Die pareerde hij, waardoor ik een dreiging kreeg.

En toen kwam die vierentwintigste zet. Ik had inmiddels zoveel manoeuvres bedacht, dat ik daarmee doorging en niet met het lokkende mat in één. We zaten nog een tweede koffie en zes zetten aan tafel. Toen was Frank toch wel uitgemanoeuvreerd.

Op dat moment zag ik Marcel opduiken. Hij was komen aanlopen om te kijken hoe we het deden. Je bent tenslotte sponsor of je bent het niet. We deden 2-2. Voor Robert was de ratingkloof te groot, Tom verloor tegen zijn zin en Peter, ja, Peter wordt zo langzamerhand een reuzendoder. Maart had z’n staart geroerd.


Jaap

Hels

Het zou een helse storm worden. Een gewaarschuwd schip gaat dan voor anker. Wij deden dat in de met heuvels omzoomde baai in het zuiden van Paxos. Tussen twee ankers en twee landvasten liggen we nu aan de kade van Theo, uitbater van een idyllisch terras-met-keuken-douches-toiletten, net wat je na een lange oversteek nodig hebt. En dan maar wachten op dat helse. Gelukkig heeft m’n zeilmaat een mooi, klein schaakdoosje.

Onder honderden jaren oude olijfbomen beginnen we onze eerste partij. “Ik kan het niet zo goed, hoor.” Jaja, dat heb ik vaker gehoord voordat ik ten onder ging in een veegpartij. Met voorzichtige vingers pakken we de kleine magnetische stukken – zeg gerust maar stukjes – en op het minuscule bord verschijnt zowaar een boeiende stelling.

Anubis is het er niet mee eens. Ze heet Selini, Grieks voor maan, maar lijkt een absolute wedergeboorte van de Egyptische hondgod. Ze is de derde persoon aan boord, mijn zeilmaat vertroetelt haar als een, nou ja, als een hondgod.

De wedergeboorte is het er niet mee eens dat de stukken de aandacht krijgen die zij verdient. Ze jankt wat, blaft wat en als dat niet helpt bijt ze opzichtig in haar staart. Nu heeft ze de aandacht van mijn zeilmaat. Niet doen Selini, zegt ze. Althans, dat neem ik aan, hun onderlinge verstandhouding gaat gehuld in het Grieks. Anubis kwispelt genadiglijk.

In de verte rommelt het. Er vluchten nu meer schepen de baai binnen. Het afmeren van zoveel tegelijk zorgt voor nerveus geroep en chaos op de kade. Altijd aardig om te zien als je zelf eenmaal veilig ligt. Altijd aardig om je mee te bemoeien als je zelf een hond bent. Anubis stort zich in de menigte, hapt hier en daar naar een aan wal geworpen landvast, loopt velen met gratie voor de voeten. Dit geeft zeilmaat en mij de kans om onze aandacht weer even op de partij te richten.

Na een rustige opening win ik een toren. Zeilmaat voert een zettenlange manoeuvre uit die uitmondt in een paard dat met schaak mijn dame neemt. Drop of dronder. Het gerommel wordt een heuse donder. Anubis vindt er het hare van. Vanaf de kade neemt ze een lang aanloop en springt honds tegen onze tafel met schaakbordje. Dat houden de kleine magneetjes niet, de stukken gaan met de schok mee en schuiven in het rond. We slaan aan het reconstrueren.

Als alles weer staat waar het stond, mist er een loper. Onder tafel, naast de tafel, het hele gebied rond de tafel, we zoeken en zoeken nog een keer. De loper blijft weg. Zeilmaat kijkt sip, een incompleet schaakdoosje is geen echt schaakdoosje. Nog een keer zoeken. Een klein steensplintertje brengt de noodoplossing, we promoveren het tot bisschop en spelen de teruggevonden stelling uit.

Dan gaan de stukken weer een voor een in het doosje, ook het steentje. Het wordt plechtig in het lege vakje van de loper gelegd. Mijn grapje dat het afwezige stuk niet voor niets “loper” heet, stuit op misprijzen. En dan moet het werkelijke helse nog losbarsten.

Hand

Buiten is het druilerig. Lekker ’n endje om zit er vandaag niet in.
Dan maar de krant. Ik stuit op boze briefschrijvers.
Moslimmannen moeten vrouwen een hand geven, vinden ze.
Dat vinden ze in velerlei toonaarden. Flauwe kul, vind ik.
Dat moeten die mannen toch helemaal zelf weten.
Bovendien is het wel zo netjes, je weet nooit
of ze niet net hoog nodig moesten plassen.

De krant vertelt vandaag niet veel bijzonders en het blijft druilerig.
Dan maar PlayChess. Ik klik zomaar wat weg en ontmoet
iemand in Saoudi Arabië. Kijk, hij en ik geven elkaar ook geen hand.
En toch spelen we. Hij wint.

Even iets heel anders

Ton Sijbrands heeft – na 48 uur onafgebroken dammen –
het wereldrecord blindsimultaandammen gebroken.
Hij had 32 ervaren spelers tegenover zich.
Maar wat hij zag, was alleen een briefje hun namen.
Voor dit record moest Sijbrands een score halen van minimaal 70 procent. 
Hij haalde 72 procent. Een fenomenale prestatie.
En om dit nog even aan te dikken:
hij heeft het wereldrecord nu al voor de elfde keer te pakken.

Extern wordt intern

Nee, het resultaat staat nog lang niet van te voren vast.
Martha kan zoals je weet onverwacht toeslaan. Rob is af en toe slinks en puur gevaarlijk. Roald speelt de laatste tijd de sterren van zowel het bord als de hemel. En Ruut is een absolute vastbijter.
Ons zesde kon donderdag de elfde van de twaalfde dan ook met vertrouwen aanschuiven tegenover ons vijfde.

Lees verder Extern wordt intern

GROOTS

SV Almere houdt een grootschalige teamontmoeting. Want SV Almere wil haar 7e jubileum graag groots organiseren. En laagdrempelig. Een feest voor iedereen. Derhalve krijgt elke speler vooraf eenmaal gratis koffie/thee.

Potverdriedubbeltjes, tsjonge, nou nou, ze durven ’t daar wel héél laagdrempelig aan.

Winst op Kattenburg

Best gezellig, daar op Kattenburg. Een leuke bar. Maar wel met het nadeel dat je daar tijdens de wedstrijden louter mag fluisteren. En dan nog heel zacht. Zeg dat maar eens tegen Pieter. We waren redelijk vroeg klaar. Met strategische winst. Pieter gaf een stuk en de partij weg, Jaap remiseerde op advies van Tom die, net als Ruut, de buit al binnen had.
De Raadsheer 5 1332 Espion 5 1526 1,5 – 2,5
1. Simon Bouwhuis 1393 Pieter Kok 1651 1 – 0
2. Willem Toutenhoofd Jaap de Kreek 1533 ½ – ½
3. Charles Hartman 1364 Tom Kooij 1489 0 – 1
4. Maarten van Loggem 1240 Ruut Keijzer 1440 0 – 1